En weer staat de wereld op zijn achterste poten: Noord-Korea is van plan zijn derde nucleaire test uit te voeren en dat is kennelijk een reden voor paniek. “Als het Noorden een nucleaire test uitvoert, moet de internationale gemeenschap duidelijk maken dat het land absoluut niks te winnen heeft met dergelijke acties”, meldde de aanstaande president Park Geun-hye van Zuid-Korea vandaag. Daar heeft ze volkomen ongelijk in. Sterker nog, zodra dergelijke dingen gezegd worden is de winst voor Noord-Korea al binnen.
Noord-Korea kent een militair regime, en zoals alle militaire regimes in de wereld zijn het militaire regimes omdat de leiders zich zwaar bedreigd voelen door de grote boze buitenwereld. Om zich te beschermen tegen die vijandelijke entiteiten is defensie prioriteit nummer één: het leger is dé ultieme bescherming tegen alles wat het grondgebied binnen dreigt te komen. Een van de typische bijproducten van zo’n boos groepje mensen is een paranoïde samenleving waarin alles dat ook maar een beetje ruikt naar sympathie voor de vijand met hand en tand uitgeroeid dient te worden. Concreet betekent dat bijvoorbeeld dat vele Noord-Koreanen een gruwelijke dood sterven, ofwel een gruwelijk leven leiden in de beruchte strafkampen. Dat, en nog vele andere mensonterende praktijken waarvan we allemaal zo gruwelen.
De ironie wilt echter dat we Noord-Korea al sinds hun oprichting voeden met het – in hun ogen – legitimeren van hun strakke regime. We – de buitenwereld, met de VS voorop – zijn de familie Kim liever kwijt dan rijk, op zijn zachtst gezegd. We ventileren die mening op contraproductieve wijze, voornamelijk door ons op te stellen als de baas van de wereld en Noord-Korea te verbieden een zelfstandige militaire macht te zijn. En een flinke angstcampagne te voeren, met succes. Op één of andere manier gelooft de wereld dat Noord-Korea daadwerkelijk bommen gaat gooien in het westen. Ondanks dat er nog nooit een Noord-Koreaanse soldaat buiten het schiereiland ten strijde is getrokken, geloven we kennelijk echt dat Noord-Korea de wereld wilt veroveren en er wilt heersen als een soort Saruman.
En het enige dat de Noord-Koreanen ooit wilden was een zelfstandig Korea, een Korea zonder bezetter. Of dat nou de Japanners zijn (die Korea hardhandig koloniseerde tussen 1910 en 1945), of de Amerikanen, die in hun ogen samen met een stelletje landverraders het zuiden sinds 1945 bezet houden en er anno 2013 nog steeds het oorlogscommando in handen hebben. De VS zijn om een of andere reden zeer geïnteresseerd zich te vestigen in Korea, en hebben in hun missie met succes het imago van de dwarsliggers om weten te buigen naar het idee dat Noord-Korea een gevaar voor de wereld is.
Dus zegt het land dat 5000 kernkoppen in zijn bezit heeft en meer dan 1000 kernproeven heeft uitgevoerd tegen een ander land dat zij geen kernwapens mogen hebben, en testen uit den boze zijn. De VS zelf testten hun kernarsenaal afgelopen november nog, maar ja, dat zijn de VS. En die doen nooit iemand kwaad, die trekken er nooit op uit om in andere landen hun normen en waarden onder de loop van een geweer door de strot te duwen. Maar, zo zegt de VS, de wereld is in gevaar, want dat is precies wat Noord-Korea wél wilt doen.
U voelt het al een beetje aan: vanuit Noord-Koreaans perspectief een absurde realiteit, die hen groot onrecht aandoet. ‘Wij hebben het volste recht op onze soevereine defensie’, schrijven de Noord-Koreaanse staatsmedia. Dat constant gevoede gevoel van internationaal onrecht in Noord-Korea voedt daarbij de defensiemachine. De opstelling van de Amerikanen en diens consorten bewijst Noord-Korea’s eigen gelijk: we worden bedreigd, ze willen onze wapens afpakken en vervolgens ongetwijfeld de zaak overnemen. Immers, waarom zouden de Amerikanen hun leger in het zuiden hebben gevestigd als ze geen interesse zouden hebben in ons schiereiland?
Noord-Korea hééft volkomen gelijk. En dát, dat gelijk zouden we hen niet moeten willen geven. Mochten we echt het beste voorhebben met mensenrechten op deze wereld, dan lijkt het me het beste op te houden met het voeden van een systeem dat die mensenrechten gruwelijk schendt. Een slap nucleair wapentje of vier tegenover 5000 sterke? Een krakkemikkig raketje tegenover de meest geavanceerde legeruitrustingen ter wereld? Who cares. Dat zouden we moeten zeggen. U zoekt het maar uit met uw knutselprojectjes. Of liever nog: sorry dat we u ons toch niet zo superieur gebleken systeem wilde opdringen, we gaan ons nu even met onze eigen zaken bezig houden. Volgende keer doen we een biertje. Weg benzine voor een van de meest verrotte regimes ter wereld. Eens kijken hoe lang de toko zoals die nu is dan nog overeind blijft.
Bas Verbeek is correspondent in Zuid-Korea voor onder meer Trouw, De Persdienst en De Groene Amsterdammer
