Deze week het laatste deel in het vierluik van de PR-Machine. De vorige weken heeft u in deel 1, 2 en 3 kunnen zien hoe wij generaties lang voor de gek worden gehouden door de psychoanalytisten. Ze misbruiken uw diepste verlangens om u te verleiden tot het kopen van meuk waar je toch niks aan hebt. Het bezit van de zaak is het einde van het vermaak.
Een mooi voorbeeld is hoe men de vrouwen aan het roken heeft gekregen, een zeer nobel streven natuurlijk. De opkomst van het feminisme in de VS aan het begin van de 20e eeuw was de ideale tijd om te beginnen met deze PR-stunt, de omzet van de tabaksindustrie moest namelijk omhoog. De vrouwen wilde eindelijk ook het recht krijgen op kiesrecht en daar wist de tabaksindustrie slim op in te spelen. Geadviseerd door psychoanalisten werd er een campagne opgezet die een rokende vrouw afbeeldde waarbij de sigaret werd neergezet als de “Liberty Torch”. De Liberty Torch voor de onafhankelijke en vrijgevochten vrouw.
Het roken werd dus een symbool van de feministische beweging. Vrouwen hoorde niet te roken en juist door de sociale waarden van vrijheid en emancipatie te verbinden aan een sigaret werd roken een statussymbool voor vrouwen. Er werd dus een stukje vrijheid en emancipatie gekocht niet perse een sigaret. Zo werkt het nu nog steeds. Een sociale waarde wordt verbonden aan een product, uw diepste verlangens worden verbonden aan het product waardoor u het nieuwste hebbedingetje moet hebben. Maar snel na de aankoop gaat het vervelen en gooit u het in een hoek omdat het die verlangens nooit kan bevredigen.
Deze vormen van public relations en marketing sijpelde uiteindelijk ook door in de politiek. Zelfs tot de ‘linkse’ partijen zoals Labour in het VK en de Democraten in de VS onder leiding van Tony Blair en Bill Clinton. Maar ook in Nederland kennen wij de PvdA die zijn ideologische veren afschudde en mee ging in het nieuwe neo-liberale project. Politiek nam kapitalistische public relations en marketing aspecten over om de innerlijke verlangens en gevoelens van de burgers als leidraad te nemen om beleid te vormen. Wat ze zich echter niet realiseerde was dat deze nieuwe vorm van ‘vrijheid’ helemaal niet bedoeld was om de mensen te bevrijden maar juist ontworpen was om de mensen te controleren in een lege consumptie maatschappij. De illusie dat consumeren gelukkig maakt. Politici en politieke partijen zijn veranderd in producten waarbij de inhoud irrelevant is maar waar presentatie en de ‘product’ plaatsing essentieel is.
Hope and Change in a better future.
Vandaag de laatste aflevering van The century of the self maar als u de vorige afleveringen gemist heeft kunt u hieronder alle vier de afleveringen bekijken.
https://www.youtube.com/watch?v=OmUzwRCyTSo
