Vrouwen in de comedy doen het goed de laatste jaren. Amy Poehler maakte Parks & Recreations groot, Mindy Kaling kennen we als Kelly Kapoor van The Office en Engeland heeft de hitserie Miranda, met Miranda Hart. Voor deze drie vrouwen was televisie echter niet genoeg: ze moesten zo nodig een boek schrijven. Dat van Amy Poehler moet nog verschijnen, maar hier alvast ons oordeel over Mindy Kaling – Is Everyone Hanging Out Without Me? en Miranda Hart – Is It Just Me?
Het boek van Kaling klonk veelbelovend: ze zou een kijkje achter de schermen geven van Hollywood en van The Office. Het verhaal van een jonge, opkomende comédienne. Ze schrijft ook voor The Office en is een leuke gast in talkshows, dus het boek schiep hoge verwachtingen.
Helaas heeft Kaling zo’n beetje twee grappen weten te verwerven in haar boek. De een is dat ze Indisch is en de ander dat ze uit een traditioneel gezin komt. Dat is leuk hoor, maar Kaling valt hier continue op terug en probeert daarmee origineel te zijn. Dat houdt echter geen stand. Gelukkig heeft ze haar stok achter de deur: The Office US.
Na zo’n 35 zinnen die beginnen met ‘When I was writing for The Office, (…)’ ben je het wel weer zat. Ja, we weten het. Je hebt meegeschreven aan The Office. Was je daarmee origineel? Oh nee, het was slechts de Amerikaanse versie van een Engelse serie. Het wordt heel duidelijk dat Kaling eigenlijk helemaal geen stof heeft om een heel boek mee te vullen. Haar paradepaardje veranderd rap in een soort arrogante boventoon, terwijl ze waarschijnlijk gewoon trots is op wat ze heeft gedaan. Dat faalt echter gigantisch, en helaas, deze verkapte biografie raakt kant noch wal. Keiharde grappen maakt ze niet en ze is teveel bezig met over zichzelf vertellen. Misschien leuk voor haar ouders (hoewel die er niet al te best vanaf komen), niet zozeer voor buitenstaanders.
Dan Miranda Hart. Ze verwierf de afgelopen jaren een enorm succes met haar simpele slap-stick serie Miranda. Deze heerlijk domme serie is een soort lompe versie van Bridget Jones en teert op catchfrases en slapstick. Hoewel de onderbroekenhumor erg flauw is, is Miranda een ster in awkward situaties die herkenbaarder zijn dan je zou willen. Haar boek belooft vol te staan met haar persoonlijke onzekerheden en haar lollige reacties op het leven.
Miranda heeft besloten in conversatie-stijl te schrijven met haar 18 jaar-jongere zelf. Ze vertelt zichzelf hoe ze later gaat worden – lang, lomp en niet hip. Dat ze niks van muziek zal weten en geen fascinerende hobby’s zal hebben. Dat daten een soort ultieme viering van bittere malaise is. Ze heeft hier en daar interessante hersenspinsels, maar het geheel komt nogal kinderlijk over voor iemand die 38 is. Het boek spreekt daarmee waarschijnlijk –letterlijk- slechts 18-jarige meiden aan. Ben je halverwege 20, dan identificeer je je al niet meer met de absurd hoge mate van slapstick in haar leven. Wc-papier onder je schoen blijkt niet het hilarische onderwerp van een boek te kunnen zijn.
Miranda schreef net als Kaling eigenlijk een verkapte biografie, waarin ze beiden proberen te laten zien hoe grappig ze wel niet zijn. Vermakelijke lectuur is het nét niet, omdat het toch teveel leest als een biografie waarvan je al vrij snel doorhebt dat je daar eigenlijk niet zo in geïnteresseerd bent. Het is leuker Miranda te zien struikelen, dan te lezen dat ze ooit een keer gestruikeld was.
Nummer 3 dient zich binnenkort aan. Amy Poehler, hoewel al iets verder in haar carrière, kondigde onlangs aan dat ze een boek zal gaan schrijven met ‘waargebeurd en fictieve verhalen over de grootste sterren van dit moment’. Hopelijk maakt Poehler niet dezelfde biografie-fout als haar collega’s en durft zij wel keiharde grappen te maken. Want vrouwen en humor, daar vul je –tot nog toe- geen boeken mee.
Foto door David Shankbone
