Afvallen doe je niet zomaar, daar gaat een voorbereiding aan af. Er is één middel dat mij helpt: bio HCG. HCG is een inmiddels (verboden) hormoon dat uit de urine van zwangere vrouwen wordt gehaald om andere vrouwen te helpen bij zwanger raken. Een bijwerking ervan is dat je er van afvalt. Wetenschappers en Organon, die het spul gratis krijgt van de zwangere vrouwen, beweren allemaal heel hard van niet. Nou, let me tell you: het werkt. En je valt niet alleen af, je wordt van een rubensmeisje gewoon een leuk poppetje. Van wetenschapsfraude is nog nooit iemand doodgegaan, maar van HCG zijn al heel veel mensen afgevallen. Tenzij je zoals ik verslaafd bent aan suiker en na een periode van geheelonthouding weer gaat binge’en. Dan kom je weer aan. Maar gelukkig kun je dan weer gaan HCG’en.
Dat HCG bestaat dus niet en mag niet. Gelukkig hebben slimme marketeers daar iets op gevonden: BIO HCG. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan: je valt af. Paar druppels van dat spul onder je tong in de ochtend, en je hongergevoel is weg. Je mag onbeperkt groente, twee keer per dag 100 gram vlees, en geen troep als Cola Light enzo. Melkproducten zijn verboden, evenals brood, kaas en eieren. Ja, je mag drie eiwitten. HUIL! Wat moet je dan met die eigelen? Hoe dan ook, de ene helft van het jaar zit ik dus aan de bio HCG. En sinds vandaag aan een variant erop: Weight drops. Dat werkt nog beter. Sprak de ervaringsdeskundige. Maar dan moet je je wel aan het protocol houden.
En dat protocol, ik háát het. Ik háát het als iemand me zegt wat ik moet doen. Of laten. Ik kan het niet. Ik wil met liefde álles doen, maar alleen omdat ik de vrijheid heb om het te doen of laten. Ik krijg kortsluiting in mijn hersenen als iemand, of godbetere een protocol me zegt dat ik iets ‘mag’ dan wel niet mag. Alles wat ik niet mag, wordt opeens lekker. Engelse drop (gatverdamme Engelse drop! Totdat ik ‘aan de lijn doe’), Milka chocolade (ooit zoiets vies gegeten? Heerlijk, als je ‘aan de lijn doet’), appelflappen, muffins van de AH, chocolate chip cookies en nootjes: ik zal het niet in mijn mond stoppen. Totdat ik ‘aan de lijn doe’. Dat word ik een junk, op zoek naar haar shot. Na dat shot kan ik kilo’s groente aan.
Maar nu is alles anders. Ik ben aan de Weight drops begonnen en de eerste twee dagen mag je ‘alles’ eten. En guess what? Ik heb nergens trek in. Alles mag, en ik hoef niets. Ik kom net bij Starbucks vandaan: niet gesnackt. @Schlijper belt en vraag of ik naar het Westerpark kom voor koffie en lekkers: nee, ik moet tikken. Ik haat mezelf. Overmorgen ben ik in staat om naar de avondwinkel te lopen om Haagen Dazs te halen – omdat ik ‘aan de lijn ben’. Omdat het niet mag. Maar vandaag ben ik de hypocrisie zelve. Wát. Een. Loser. Nu al.
PS. Wat ik weeg en wat ervan af moet, deel ik morgen. Nu mag ik nog álles eten. Niet dat ik dat doe. Welkom bij de psyche van een junk.
Ebru Umar zal de komende tijd schrijven over haar afvalervaringen.
