Onlangs werd de Paul Huf-prijs De Grote Paul, een prijs elk jaar gegeven voor de beste fotograaf van het jaar, toegekend aan Heike Suhre. Waar ik niks van begrijp is dat er geen enkele melding wordt en werd gedaan in landelijke dagbladen zoals de Volkskrant of de Telegraaf. Alsof het niet gebeurd is.
Onderhand in het buitenland, worden er in de meest gerenommeerde fotovakbladen foto’s van haar geplaatst. Amerika, Japan, Rusland, Frankrijk, Engeland, België, Nieuw-Zeeland, Australië, Polen, Denemarken, Noorwegen, Zweden, Italië. Ik vergeet een paar landen. Nogmaals, in het buitenland wordt er wel aandacht aan besteedt en in Nederland helemaal niks. Het Dagblad van het Noorden wijdde er een artikel aan omdat de burgemeester van Emmen haar naam noemde bij zijn Nieuwjaarsspeech. Maar verder? Niets, helemaal niets.
Ik begrijp er niks van. Het heeft heel veel weg van kop boven het maaiveld? Hoppa, daar komt de zeis. Je mag vooral niet te groot worden in Nederland. Indertijd Rudi Carell. Goeie performer, showman. Waar maakte hij furore? Duitsland! Mondriaan, geen poot aan de grond hier. Pas in New York werd hij gewaardeerd en kwam de belangstelling op gang.
Er is iets heel veel mis met de Nederlander. Ze waarderen wat van eigen bodem komt en wat glamoureuzer is dan de eerste beste tussen de schuifdeuren act niet. Ik ben heel benieuwd of er een kunstredacteur is van de Volkskrant of de Telegraaf die dit stukje leest en even gaat nadenken. De Grote Paul…? Ook gewonnen door o.a. Erwin Olaf, Anton Corbijn en nu dan dus door Heike Suhre, die prachtige art-foto’s maakt. Ze verdient echt beter dan die mediastilte.
