Niets erger dan de eerste dag van diëten. De afspraak met mezelf om ‘niets’ te eten is zoveel makkelijker dan volgens een protocol te eten. Of een recept. Een dieet. Bovendien is het een moeilijke dag: ik ga naar de redactie. Waar veertig vrouwen werken. En waar er altijd wel eentje jarig is. Of bevallen. Of gebakken heeft. Dat negeren is het moeilijkst.
Om tien uur stap ik de deur uit met een schaaltje appelpartjes. Van appels krijg ik honger maar als ik ze in partjes schil, wil het wel goed gaan. Het bezoek aan de redactie overleef ik ternauwernood. Pas als ik wegga hoor ik van de jarige en dat ‘daar’ koeken liggen. ‘Neem wat’. Ik wijs naar mijn bovenbenen, mijn collega ziet mijn laarzen ‘Waar heb je die vandaan? Mooi!’. Dik zijn zit tussen mijn oren maar niet heus.
Thuis maak ik als een bezetene de lunch klaar. Ik haat koken, ik háát het. De keuken die in een slagveld veranderd, het is gewoon afgrijselijk! Gisteren heb ik daarom al alle kip die ik had in de stoomoven gegooid. Vandaag is het de beurt aan alle broccoli. En de witlof doe ik er ook bij. Zoals altijd is het ook nu weer alles of niets. Je kunt maar beter al het eten in de koelkast klaarmaken, dan heb je maar één keer rotzooi in de keuken. De komende dagen, wat zeg ik, wéken wordt dat mijn maaltijd: gestoomde groente, gestoomde kip, gestoomde vis. In het HCG boek zoek ik naar een dressing. Kansloos natuurlijk maar mosterd mag. Een half uur later zit in aan de warme broccoli grapefruit kip salade met mosterdcitroendressing. Tot mijn verbazing vind ik 100 gram kip in de salade veel. Nou ja gestoomd he. Echt lekker is anders.
Een uur later heb ik hoofdpijn. De staat van de keuken heeft er wat mee te maken. Chocola of koekjes zouden mijn honger gestild kunnen hebben zonder een rotzooi achter te laten. Ik werk wat. Drink veel thee. En besluit dat het tijd is voor een namiddagdutje. ’s Avonds maak ik opnieuw de salade. Zonder kip maar met een beetje vis. Mwah. Nog meer thee.
En dan is de dag voorbij. Ik heb de eerste dag van het protocol overleefd. Applaus voor mezelf. Maar van binnen huil ik. Wat ben ik toch een loser dat mezelf toejuich dat ik geen suikers, koolhydraten of vet heb gegeten. Benieuwd of de weegschaal me tenminste beloond morgenochtend. Maar dat zal wel niet. Ik heb één grapefruit teveel gegeten vandaag.
Ebru Umar zal de komende tijd schrijven over haar afvalervaringen.
