Het is weer zo laat: de partij die sinds het einde van de negentiende eeuw aan de handrem van de Nederlandse progressie hangt, doet weer eens een duit in het overvolle zakje met ‘ah nee, dat kunnen ze niet menen?’ en ‘leven die lui nog in de jaren ’50 ofzo?’ Ditmaal is het onze grote vriend Joop Atsma die zijn natte wind niet kan binnenhouden. Probleem: computerspel met harde scene. Oplossing van het CDA: verbieden.
Toen Joop Atsma jong was, hoefde er nog geen rood stickertje op video’s of dvd’s. Tipper Gore hoefde zich enkel druk te maken over het veel te lange haar van John Lennon, spelletjes speelde je nog gewoon op straat, met een bal en een tol, niet op de computer. Je kunt het hem bijna niet kwalijk nemen, dat hij het gewoon allemaal niet meer zo goed kan bijbenen.
Bijna. Want we mogen van een bewindsman best een beetje inlevingsvermogen ja, een beetje begrip verwachten. Het CDA laat telkenmalen zien van dergelijke eigenschappen gespeend te zijn. Atsma hoort een klok en begint als een malle te blèren, zonder zich af te vragen of er zoiets als een klepel te vinden zou kunnen zijn.
Waar het allemaal om gaat? Om deze scene uit het computerspel Call of Duty Modern Warfare 2:
Tuurlijk, smakelijk is anders. Maar na het zien van Carmageddon (voor de jonkies onder u) en GTA kun je hier ook wel je schouders over ophalen. Bovendien laat Atsma voor het gemak een aantal punten volledig buiten beschouwing:
1. Het spel is voorzien van een dikke, rode sticker. Daar staat ’18+’ op. Iedereen snapt wat dat betekent. Dus geen gepaniekeer over ‘ja maar onze kinderen’, ‘geweld’, en blatibla. Mensen van boven de 18 die geen onderscheid kunnen maken tussen realiteit en een computerspel, moet je sowieso opsluiten. Zeiken dat die stickers niet helpen, is geen argument. Dat kun je de makers niet verwijten.
2. De scene waar het allemaal om gaat is optioneel. Moeilijk woord, maar het betekent dat je mag kiezen of je de missie wil spelen of niet. Dat is en blijft voor het CDA een zeer lastige kwestie; mensen een keuze laten. Liever verbieden, dan hoeven ze niet te kiezen. Geloven is ook geen keuze, immers?
3. De scene is, in de context van het spel, meer een manier om de speler eens te laten zien hoe de andere kant van het heroïsche `ik red de wereld met mijn veertien raketwerpers en uzi’s’ eruit ziet. Akelig en naar en heel bevreemdend. Zeker, je kunt erover twisten of dit een goede keuze was, maar het is zeker geen plat burgertjeschieten. Vergelijkingen met GTA of Carmageddon, gaan dan ook mank.
4. Er is nooit een verband aangetoond tussen gewelddadige spellen en crimineel gedrag.
5. Een verbod op een spel leidt tot meer aandacht en dus hogere verkoop (zie link bij Carmageddon). Atsma laat hiermee een averechtse natte wind. Wij schrijven nu ook over Modern Warfare 2, dat was anders niet gebeurd.
Ironisch genoeg ziet zelfs coalitiegenoot Joël Voordewind van de Christenunie niets in een verbod. ‘Wat ga je nog meer verbieden? Er zijn ook veel gewelddadige films.’ Citeren wij uit het hierboven reeds aangehaalde artikel op Tweakers. Grappig hè, hoe het CDA toch weer als achterlijkste uit de bus weet te komen…
Update: CDA heeft keutel weer ingetrokken. Atsma is alweer op weg naar het volgende verbod.
Beeld: Deutsche Fototek
