“Sommige regio’s staan onder enorme druk of hebben een zware tijd als gevolg van de asielzoekersstroom. Met vluchtelingen uit de Westelijke Balkan zijn er meer problemen dan bij ons in het Saarland, waar bijna alle vluchtelingen afkomstig zijn uit Syrië. Maar in Bremen, Hamburg en Noord-Rijnland-Westfalen wordt inmiddels elke derde gymzaal permanent bewoond door vluchtelingen. Aangezien de winter komt zal de stemming binnenkort heel, heel slecht worden. Als ergens de eerste baby bevriest, dan gaan we het echt meemaken. Dan krijgen de asielzoekers verplichtingen opgelegd zal de agressie escaleren.
Duitsland heeft al twee maanden een noodtoestand. Als een land met één van de beste regeringen in de wereld niet meer weet hoeveel vluchtelingen onderweg zijn en waar ze vandaan komen, dan kun je het niet anders dan een benarde situatie noemen.
We proberen de mensen hun eigen woonomgeving schoon te laten houden, maar dat werkt niet. Velen hebben gewoon een andere manier van leven. De etensresten worden vaak gewoon uit het raam gegooid. Elke dag is er een complete schoonmaak door ons eigen personeel, maar na twee uur ziet alles er weer hetzelfde als voorheen. We proberen de bewoners op te voeden met folders. Maar omdat elke drie of vier weken er weer andere mensen komen begint alles gewoon opnieuw.
Als mensen oneerlijk zijn, dat ergert me het meest. Er zijn winkeliers bij ons in Lebach die er over denken hun winkel te sluiten omdat er te veel diefstal is. We hebben ook legerartsen nodig voor de gezondheidscontroles want privé-artsen durven soms niet iemand gezond genoeg te verklaren om te worden uitgezet. Want dan kan het gebeuren dat de hele clan bij ze voor de deur staat.
Culturele en religieuze conflicten komen natuurlijk ook voor. Mensen die in de wachtrij bij het eten anderen wegduwen, onder het motto: ‘Ik man, jij vrouw’. Of mensen die weigeren het eten te accepteren omdat het wordt opgeschept door een vrouw en dat is dan ‘onrein’. Mijn reactie daarop is heel simpel: eruit. Wie zich niet gedraagt krijgt niets te eten. Maar voor vrouwen is het wonen hier zeer onaangenaam. Die moeten we regelmatig laten begeleiden.”
Klaus Bouillon (CDU) is bestuurder van de Duitse deelstaat Saarland. De vluchtelingencrisis pakt hij nuchter, realistisch en met zijn eigen poten in de modder aan: toen de eerste vluchtelingen in de zomer binnenkwamen verplaatste hij zijn werkkamer naar een asielzoekerscentrum om zo dicht mogelijk bij het vuur te kunnen zitten. Ook nu nog bezoekt hij persoonlijk drie keer per week de azc’s in zijn deelstaat.
Ondanks het feit dat hij denkt de vluchtelingen in komende winter goed te kunnen opvangen, en hij veel van zijn collega’s verwijt dat ze te veel jammeren en te weinig doen, is hij evengoed kritisch. En vooral realistisch, zoals bovenstaande quotes duidelijk maken.
Het hele interview met Bouillon is te lezen in Die Welt.
