Zoals al eerder genoemd in de must-visit van 2013, Myanmar. Dit land gaat de komende jaren booming worden. Het heeft tropische eilanden, witte stranden, wonderschone natuur, eeuwenoude tempels, cultuur en misschien wel het belangrijkste: een warme bevolking. Het land is adembenemend mooi en heeft zelfs iets magisch.
Bij aankomst op de luchthaven in Yangon ziet het eruit als elke andere luchthaven in Zuid-Oost-Azië. Tapijt op de grond, palmbomen in een hoek, knarsende bagagebanden en douaneambtenaren die extreem vermoeid kijken. Maar dan op het moment dat je één stap naar buiten zet verandert de wereld. Je gaat 50 jaar terug in de tijd. Piepend en krakend bewegen de oude Toyota busjes, taxi’s en riksja’s zich voort. De plakkerige, benauwde hitte krijgt je te pakken en het zweet loopt over je rug. De vele nieuwe geuren vormen bijna een explosie in je neus. Naast je staat een Burmees van zo’n 12 jaar die behendig je bagage pakt. Hij slingert het in het oudste en verroestte busje wat je ooit nog rijdend hebt gezien. Welkom in Myanmar, sir!
De bus passeert meerdere malen pick-ups waar mensen aan de achterkant hangen en zelfs bovenop het dak, op de bagage zitten. Gelukkig zijn brommers en motoren verboden in de stad, anders was het een nog grotere chaos geworden. Piepend en krakend beweegt de bus zich voort. Alles om je heen vervaagt op het moment dat voor je de enorme Shwedagon Pagoda opdoemt. Midden in de stad staat de 98 meter hoge tempel, voor elke Burmees een must visit in hun leven.
Rond 5.00 ontwaakt Yangon en begint de drukte op straat. De eerste indrukken bij daglicht zijn intens. In de wegen zitten gaten, schoon is het er niet te noemen en oversteken is een uitdaging. Op elke hoek staan plastic mini krukjes waar je even kan bijkomen met een colaatje in je hand. Alle vreemde geuren die je over de dag ruikt, komen ‘s middags tijdens je lunch bij elkaar in de noodlesoep. Wat je vooral nog meer doet zweten is de rode peper. De bevolking kijkt je aan, niet vervelend maar nieuwsgierig waar je extreem rode en bezwete hoofd vandaan komt.
Een stukje verderop staat een groepje mannen te dammen om geld. Als je een blik werpt om te kijken wie er wint, zie je dat je dopje van je cola in gebruik is als damsteen. Alternatieven zoeken is voor deze bevolking niet iets waar ze hun hand voor omdraaien.
Om even bij te komen gaat er vanaf het Centraal Station de Circle Line. Zoals de naam al verraadt, maakt de trein een rondje om de stad in zo’n drie uur. En zoals elk vervoermiddel hier komt de trein uit een vorige eeuw, en piept en kraakt. Met banken langs de zijkant van de wagon heeft het iets weg van een vrachttrein. De drukte en smog achter je latend, kom je in een heel andere wereld. Platteland, groen, palmbomen en heel in de verte hoge bergen. Boeren die met ossen het land omploegen, bamboehuisjes en frisse lucht! Elke station is veranderd in een markt en de meest onbekende groente en fruitsoorten komen voorbij. Giechelende meisjes wisselen elkaar af om naast je te zitten en proberen met hun beste Engels een gesprek met je te voeren. Jij bent hier de attractie, niet andersom. Bijkomen is niet gelukt maar een goede eerste indruk is er al wel.
– Met de trein naar Hsipaw, vanuit daar een trekking naar het noorden
– Vanuit Yangon naar Dallah, dat in 2008 is getroffen door cycloon Nargis
– Mrauk U
– Trekking vanaf Kalaw naar Inle Lake
– Strand Ngapali of nwge saung
– De Mergui Archipel
