Het was een bewogen jaar voor de katholieke kerk. Internationaal ging het deksel van de beerput en stuk voor stuk kwamen de meest verschrikkelijke verhalen over kindermisbruik door katholieke priesters en bisschoppen naar buiten. De scherpe geur van smerigheid werd extra weeïg gemaakt door belangrijke jurken binnen de kerk, die de verhalen bagatelliseerden, ontkenden of die aan hun onderdanen opdroegen dat ze er over moesten zwijgen.
Alsof het nooit gebeurd is. Alsof al die misbruikte jongens en meisjes niet bestaan, alsof deze fijne, internationaal verspreide kerkelijke traditie niet verbroken mag worden en alsof God het allemaal prima vindt wat er met Zijn jonge vruchten gebeurt. Zo rond de feestdagen, als de kerk tijdens het eeuwen geleden naar zichzelf toegetrokken doch ooit polytheïstische Kerstmis weer de gelegenheid aangrijpt om zich te presenteren als een belangrijke bindende factor binnen de samenleving, moeten de pijnlijke en schaamtevolle herinneringen van de slachtoffers het diepst branden. De kerstwens van DeJaap is daarom dat wij iedereen een warme, familiale en vooral vrijwillig ingevulde Kerstmis gunnen, maar bovenal zouden we graag zien dat een archaïsch, leugenachtig en machtsbelust instituut dat haar bestaansrecht ontleent aan het grote aantal (veelal zwijgende) leden in de samenleving, wordt ingeperkt in haar zeggenschap wegens niet in staat om op een fatsoenlijke manier met macht en invloed om te gaan. Iedere priester die er minder nodig is als de kerken leeglopen, verkleint de kans op verwoeste kindergeesten. Daarom geen kerstkaarten van DeJaap, maar een verwijzing naar een eerder dit jaar geplaatste handleiding over hoe je afscheid kunt nemen als katholiek. De redactie van DeJaap wenst u een fijne en vooral ongedwongen Kerst. En uitschrijven bij de kerk DOE JE ZO.
