Babyboomers hebben de eerste DJ’s nog meegemaakt. Dit waren blitse mannen die slechts met vinyl en zonder mengpaneel probeerden muziek vloeiend in elkaar over te laten gaan. Want die jeugdige babyboomers kwamen om te dansen, en niet om door een stilte stil te staan. Tegenwoordig is het niks anders, wat betreft het door wille gaan met dansen dan. Nu hebben DJ’s door technologische vooruitgang een gigantische hoeveelheid hardware en software tot hun beschikking, om de kids van babyboomers uren lang te kunnen opzwepen. Ware artiesten onderscheiden zich door deze uren met hun eigen producties te vullen. De Bulgaarse producer KiNK is een opmerkelijke verschijning onder deze artiesten, door zijn experimentele en geïmproviseerde muziek en live sessies.
KiNK heeft al vaak laten zien dat hij niet zomaar een DJ is, maar een echte muzikant. Zijn beheersing van geavanceerde en onbegrijpelijke apparatuur doet leek tot expert zijn ogen wijd spreiden. Afgelopen maandag deed hij dat op de tot nu toe misschien wel meest opmerkelijke manier. Voor de nationale radiohttp://cult.thepostonline.nl/2013/03/04/kinks-experimentele-gepingel/ improviseerde hij vijf kwartier lang, KiNK vormde de vrije geluiden van zijn analoge instrumenten tot muziek die uiteenloopt van diepe minimal tot raar tinkelend gepingel.
Vooruitgang heeft het mogelijk gemaakt dat KiNK dit soort fantastische fratsen kan uithalen, hierdoor kunnen wij dit ook meekijken. Het kijken naar KiNK´s handen voelt een beetje alsof je de eerste mens bent die naar een televisie kijkt. Het liefst zou je die kastjes heen en weer willen schudden en roepen “waar komt het geluid uit?!” Analoog doet wel denken aan instrumentaal, of anders akoestisch. Maar het gedraai aan alle identiek lijkende knoppen van apparaten zoals de Roland SPACE ECHO RE-201 en de MFB Synth II, doet nergens meer denken aan wat die termen voor associaties oproepen. Inmiddels is ‘muziek ‘draaien’ een archaïsche term geworden, vergelijkbaar met ‘praten als Brugman’, iedereen weet wat je bedoelt maar de oorsprong is verleden tijd. KiNK’s experimentele uur brengt verrassend veel variatie, waar gelach van zijn zingende vriendin Rachel Row (wiens muziek hij onlangs bevorderlijk bewerkte) gecombineerd wordt met een vrolijk klapoptreden.
Hoe artistiek en muzikaal deze Bulgaar ook mogen wezen, deze analoge dub sessie moet je wel leuk willen vinden. Dit in tegenstelling tot zijn optreden in november in de Boiler Room, een underground muziek show die een webcam richt op de artiest en het omringende publiek.
Hier smeedt hij voortdurende improvisaties samen met zijn beste producties zoals Express en Existence tot één van de betere optredens die de Boiler Room heeft gezien in zijn korte bestaan. Ook hier vangt KiNK weer bezielende en voortdrijvende muziek uit dit keer minder analoge apparaten, terwijl hij wordt bijgestaan door mini solo optredens van toekijkende deejays.
Samenwerken met andere artiesten is één van de favoriete bezigheden van KiNK de kale producer. Hij produceerde sterke EP’s met Neville Watson en Marc Romboy. Deze bevatten vaak prima muziek voor partijen, maar zijn remixes zijn vaak beter. Hiervan verdient Muzik, van dezelfde Marc Romboy, het grootste applaus.
Het donkere underground gevoel en de kwaliteit van de muziek hadden echter moeilijk geïmproviseerd kunnen worden.
