Jodenhaat, in mijn stad? Nee, dat is gewoon een verzinsel, een gevolg van knuffelbeleid van de PvdA. Turkse jongeren in Arnhem haten geen joden, dat is allemaal opgeblazen om de carrière van PvdA politicus Ahmed Marcouch een zetje te geven, aldus faalpoliticus Ali Ozyurek. De multicul-knuffelaars die de jodenhaat van Gingerturk en vrienden wel erkennen, gooien het op ‘onwetenheid’ en proberen zo loepzuivere haat te begrijpen. Zo van: “ze weten niet beter, ligt niet aan hun, het ligt aan ons, deze jongeren houden ons slechts een spiegel voor.” Als de casus van Gingerturk iets duidelijk maakt is dat multicul-knuffelaars voornamelijk op twee manieren reageren namelijk: ontkennen of begrijpen. Tijd voor een typering!
1) De ontkenningsknuffelaar
U kent deze multicul-knuffelaar wel, hij is volhard in de ontkenning, voor deze knuffelaar maken cijfers, feiten en onderzoeken niets uit. Hij blijft ontkennen tot de dood. Zelfreflectie? Nee, daar doet deze knuffelaar niet aan. Voor deze knuffelaar is het altijd de schuld van een ander, altijd de schuld van mensen van rioolrechts, of zelfs de PvdA. Deze knuffelaars rijden op frustratiebenzine, het zijn meestal mensen wiens carrière als politicus of journalist maar niet van de grond is gekomen. Gefrustreerd door de traditionele politieke partijen, media zoals GeenStijl en op de neokoloniale “witte” man. Hun falen is andermans schuld, krijgen zij geen baan in 2013 dan komt het door het koloniale verleden van Nederland. Worden zij uitgemaakt voor antisemiet dan, komt het door vieze rioolrechtse blogs. Komen Turkse jongeren vanwege hun antisemitische uitspraken negatief in het nieuws, dan is het de schuld van de PvdA. Deze knuffelaar is het ergste in zijn soort, een geboren huilebalk. Je zou bijna zeggen dat het genetisch bepaald is. Joost mag het weten!
2) De begripvolle knuffelaar
He, bah! Deze knuffelaars zijn de goedmensen. De zogenaamde intellectuelen. Zij die maar al te graag een beroep doen op hun academische achtergrond, om normale mensen uit te leggen hoe allochtonen denken en doen. Zo van: “nee, jullie zien het verkeerd, die Turkse jongeren zijn niet antisemitisch, ze zijn onwetend. Dit komt door hun migratiegeschiedenis, cultuur enzovoorts.” Deze knuffelaars maken er een levenstaak van om aan te tonen dat problemen in de multiculturele samenleving komen door een gebrek aan kennis en begrip. De fout ligt niet bij de allochtonen, maar bij ons, wij weten te weinig over allochtonen. Wij snappen hun cultuur niet. Onze analyse van de multiculturele samenleving is fout, wij hebben een vals bewustzijn.
En die allochtonen, ja dat komt wel goed, geef ze betere scholing, huizen een baan en ze draaien vanzelf wel bij. Deze knuffelaar is een idealist die gelooft in de utopische vooruitgangsgedachte. Elke kritische noot over de multiculturele samenleving proberen zij te pareren door op zoek te gaan naar de verdieping. Want criticasters van de multiculturele samenleving zijn simpele geesten oftewel domrechts. Deze knuffelaars vinden zichzelf slim, want zij lezen Spinoza, Nietzsche en Kant. Als je het niet met hun eens bent, ben je per definitie dom, heb je geen moraal en geen diepgang.
3) Knuffelaar met een stok?
Natuurlijk is dit een typering en is de werkelijkheid weerbarstig. Echter, ik durf te stellen van het gros van de multicul-knuffelaars ontkent of begrip toont. Kan het ook anders? Ja, gelukkig wel en dat zien we ook in de gedraaide houding van de PvdA. Vorige week was ik nogal kritisch op Asscher en Marcouch, maar afgelopen week heb ik ook ingezien dat zelfreflectie een mens kan sieren (nu andere VU’ers nog). Hoewel, er veel is aan te merken op het beleid van Asscher, is de PvdA een goede weg ingeslagen. Bravo dat Asscher nu de zaken benoemt en petje af voor Marcouch dat hij kritische vragen stelt naar aanleiding van de casus Gingerturk. Wellicht spreken we in de toekomst over een derde type multicul-knuffelaar, namelijk de knuffelaar met een stok. Iemand die niet ontkent of onnodig begrip wil kweken, maar daar waar het moet met de stok slaat en mensen tot de orde roept.
