Hoewel de hype rondom Fifty Shades of Grey gelukkig alweer een beetje is weggeëbd, hebben uitgevers dankzij E.L. James een nieuwe bron van ‘talent’ – en inkomsten – gevonden in de wereld van de fan fiction. Boeken en films zoals The Lord of the Rings, Harry Potter en Twilight inspireren duizenden fans om verhalen te schrijven over hun favoriete personages, variërend van onschuldige verhaaltjes die zich voorstellen wat er nog meer zou kunnen gebeuren in de wereld van het verhaal tot keiharde Porn Without Plot. Je kunt het werkelijk zo gek niet bedenken of er zijn wel verhalen over te vinden – de welbekende ‘rule 34’ geldt ook in de fan fiction. Het recent gepubliceerde Beautiful Bastard, net als Fifty Shades gebaseerd op Twilight, valt ook zonder enige twijfel in de PWP-categorie. Hoewel we door Fifty Shades al enigszins voorbereid waren op wat we in dit boek zouden aantreffen, hadden we na de eerste paar hoofdstukken toch wat gemengde gevoelens.
Waar Fifty Shades of Grey een onschuldige maagd tegenover een duistere dominant zet, staan de karakters in Beautiful Bastard veel meer op gelijke voet. Chloe Mills, alias Anastasia Steele, alias Bella Swan, laat zich al in hoofdstuk 1 hard tegen het raam nemen door haar baas, en in hoofdstuk 2 in zijn kantoor, en in hoofdstuk 3 in een lift, en… nou ja,laten we zeggen dat een bed pas rond hoofdstuk 13 in zicht komt. Maar wat haar draaglijker maakt, is dat ze tenminste niet zo keihard over zich heen laat lopen als het karakter waarop ze gebaseerd is. Dit maakt het boek in ieder geval wat draaglijker. Later blijkt trouwens dat ze stiekempjes natuurlijk wel puur is, want geen enkele andere man dan Bennett Ryan heeft haar ooit tot een hoogtepunt kunnen brengen.
Uiteraard hebben Christina Hobbs en Lauren Billings de karakters ook een gimmick gegeven, net als E.L. James: elke vrijpartij sneuvelt er een dure string. Chloe draagt namelijk altijd, maar dan ook echt altijd, dure lingerie. Hier vloog het boek door de kamer toen ze ook sexy ondergoed bleek te dragen na een yogales. In het verhaal wordt uitgelegd dat het een manier is voor Chloe om haar zelfvertrouwen te vergroten, maar gezien de hoeveelheid lingerie die Bennett kapot scheurt en als trofee bewaart, moet deze stagiaire een aardig salaris verdienen om die gewoonte te kunnen volhouden. En hoewel het op papier misschien geil en ruig lijkt om je string van je afgescheurd te hebben, leek het ons vooral pijnlijk en ongemakkelijk. Als test hebben we geprobeerd een string zonder iemand erin uit elkaar te scheuren, en zelfs dat ging vrij lastig!
We hadden geen enkele illusies over de kwaliteit van het plot, maar ook de erotische delen (ongeveer 60 procent van het boek), lieten te wensen over; behalve een voorkeur voor onorthodoxe plekken waren deze weinig spannend. Beiden werden automatisch opgewonden als ze zich binnen een straal van vijftig meter van de ander bevonden, waardoor voorspel onnodig was. Het werd – zeker in het begin – dan ook meestal maar overgeslagen. De seksscènes waren af en toe wel onbedoeld grappig, vooral door het voortdurende gebruik van het woord ‘fisting’, waarmee ze niet de Urban Dictionary-definitie bedoelden.
In de overige 40 procent van het boek moesten we met een vergrootglas zoeken naar iets van een plot. Chloe werkt aan haar afstudeerproject en wil niet dat mensen denken dat ze zich omhoog geneukt heeft; Bennett neukt alles wat los en vast zit totdat hij Chloe in hoofdstuk 1 neemt in de conferentieruimte – waarna hij uiteraard spontaan bekeerd is tot monogamie. Er is ergens ook nog een soort van rivaal die met een beetje fantasie misschien Jacob moet voorstellen, maar dat gaat uiteraard nergens heen. Ondanks de onweerstaanbare aantrekkingskracht die beiden ervaren– een van de weinige dingen die herinnert aan Twilight – willen ze geen relatie met elkaar. Uiteraard – spoilers! – krijgen ze die aan het einde van het boek toch.
Hoe verhoudt het zich tot Fifty Shades of Grey? Het is ietsje beter. Chloe en Bennett zijn aan elkaar gewaagd, en de seks staat veel centraler dan het zogenaamd ingewikkelde en traumatische verleden van een van beide hoofdpersonen. Je zal trouwens wel teleurgesteld zijn als je seksscènes verwacht die net zo “kinky” zijn als in Fifty Shades, want er komen hier geen handboeien, stropdassen of zwepen aan te pas. Verder heeft het net zo weinig inhoud, en de afwezigheid van enige spanning over of ze wel of niet bij elkaar zullen komen maakt het ook geen page turner.
Ons eindoordeel? Laat maar lekker liggen als je het tegenkomt in de boekwinkel – als het ooit in Nederland gepubliceerd gaat worden – want wat de reclames ook beloven; het is gewoon een Bouquetreeksromannetje. En als dat is wat je zoekt: die zijn nog goedkoper ook!
