Nog maar één album bracht de 19-jarige Jake Bugg uit, maar nu al is hij een artiest van formaat. De singer-songwriter uit het Engelse Clifton, Nottingham speelde vorige week in een uitverkochte Melkweg en op het festival Where The Wild Things Are. Zondagavond stond hij in de eveneens uitverkochte Utrechtse poptempel Tivoli.
Voor wie dacht dat het optreden van Jake Bugg een typisch hipsterfeestje zou worden, komt bedrogen uit: flink wat veertigers en vijftigers vullen de compleet uitverkochte Tivoli. Na een prima voorprogramma van Jack Savarotti, komen Jake Bugg en de (verder anonieme) band bestaande uit basgitarist en drummer enigszins onwennig het podium op. Op een introductiepraatje hoeft het publiek niet te rekenen; Fire wordt meteen ingezet. De zang is loepzuiver en ook op het gitaarspel is niets aan te merken.
Het tweede en derde nummer kennen waarschijnlijk alleen zijn grootste fans, want Kentucky en Love me the way you do staan niet op Jake’s eerste en enige album. Daarna worden rustige nummers afgewisseld met lekkere uptempo-nummers als Trouble Town. Het publiek wordt verrast met de nieuwe single: Slumville Sunrise.
Halverwege stuurt Jake Bugg zijn band – waar hij verder geen enkele aandacht aan besteedt – weg en neemt hij de tijd voor de akoestische ballads Someone Told Me, Country Song en Note To Self. Zelfs de paar concertgangers die nog achterin de zaal staan te babbelen, verstommen. Met zijn prachtige, breekbare stemgeluid grijpt de 19-jarige zanger de hele zaal bij de strot.
Langzaam werkt Jake Bugg naar de climax toe met de hits Two Fingers, Taste It en Lightning Bolt. Door het publiek wordt uitzinnig meegezongen en zelfs de vijftigers gooien de heupen los. Maar recalcitrant als hij is, weet Jake de zaal nog één keer tot tranen toe te roeren wanneer hij als toegift de ballad ‘Broken’ speelt.
Het enige waar de 19-jarige zanger nog aan kan werken, is z’n performance. De band ziet er uit als een schoolbandje dat voor het eerst op het podium staat. Jake Bugg lijkt weinig plezier te hebben in wat hij doet. ‘Praatjes vullen geen gaatjes’, zei hij eens in een interview, en dat is ook vanavond z’n statement. Het publiek wordt na ieder nummer getrakteerd in een droog ‘Thank you very much’, verder is er van geen enkele interactie sprake. Maar hij komt er mee weg, want na ruim een uur spelen verlaat iedereen zeer tevreden de zaal.
