In de leugen herkent men de waarheid. Dus wanneer Geert Wilders zegt dat hij het ‘nooit belangrijk’ heeft gevonden of de Tweede Kamer hem serieus neemt of niet, dan horen we een buitengewoon gefrustreerd politicus. Een man die weet dat hij niet serieus wordt genomen, en zijn woede daarover nauwelijks de baas kan. En zo konden we de afgelopen maanden kennis maken met Geert-2013, de inwendig kokende Geert.
Hij is erg ongedurig, onze blonde strijder. Eind januari roffelde hij op de ouderwetse anti-islam-trommel, met een website waar burgers tips kunnen krijgen hoe ze bij hun gemeente bezwaar kunnen maken tegen een moskee in de buurt. Want hij heeft niks tegen moslims, maar om te bidden moeten ze maar iets anders bouwen, en niet zo’n ‘symbool van de haat’. Dat zal nog een hele toer worden, om PVV’ers over te halen om iets anders te doen dat te zeiken, en om ze de lange (en frusterende) gangen van de gemeentelijke bureaucratie in te krijgen. Een doodgeboren kindje, deze poging om moslims lekker dwars te zitten.
Maar no worries, Geert was ondertussen allang weer weg. Naar Australië. Om daar lekker consequent de wereldberoemde verdediger van het vrije woord uit te hangen. En eenmaal terug nam Geert gelijk weer afscheid van Het Binnenhof. Geert gaat het land in. Geert gaat actie voeren. Zomaar ineens. En geen amateurterrorist (God wat waren we bang voor Geerts gezondheid!) kan hem nu nog tegenhouden, Geert gaat het volk mobiliseren tegen het kabinet.
‘Geert is een clown geworden,’ zo luidde de reactie van VVD-er Ton Elias. En dat is een opmerkelijk geluid, want als het om Geert gaat, hield de VVD zich tot voor kort muisstil. Alles wat de VVD liet horen, kon immers tegen haar gebruikt worden. Geen enkele VVD’er kan qua retorisch geweld in Geerts schaduw staan.
Maar nu de VVD weer op het pluche zit, durft men toch wat te laten horen. Niet al te officieel, natuurlijk. Mark roept als het zo uitkomt dat de PVV onbetrouwbaar is, maar houdt zijn studentenwaffel verder stijf dicht. Reageren op Geert, dat laat men over aan Ton Elias. Een verstandige keuze.
Elias geniet wereldfaam als de bedenker van de slogan ‘Europa. Best belangrijk.’
Hij was toen gewoon een lullig directeurtje van een pr-bureautje, maar had zich daarbij al zo vuistdiep bij de VVD naar binnen gewerkt, dat hij niet alleen leuke opdrachten binnensleepte, maar uiteindelijk zelfs zijn grote ambitie kon waarmaken: VVD-Kamerlid.
Maar ja, wat doe je met een pr-man in de Kamer? Iemand die eigenlijk niks kan, behalve slappe praatjes verkopen? Precies! Je maakt hem tot woordvoerder over het onderwerp onderwijs! ‘Onderwijsspecialist’ Elias werd binnen de kortste keren door alle betrokkenen uitgekotst, en houdt zich tegenwoordig uiterst verstandig erg koest op dat vlak.
Maar wat doe je dán met de Mr. Toad van de vaderlandse politiek? Met deze zelfingenomen clown in driedelig grijs? Precies! Je zet hem op Geert! De ene clown lacht gewoon de andere uit!
Geert en Ton: het wordt een duo om in de gaten te houden. Maar let u vooral op aangever Geert. Die verdient een betere tekst. Geert is uiteraard geen actievoerder. Temidden van het gewone volk voelt hij zich geen moment op zijn gemak. Hij heeft geen geduld voor hun opmerkingen, accepteert bewondering met een afwezige glimlach, en kapt elk gesprek liefst zo snel mogelijk af met een sticker of een folder. En daar komt bij dat hij zo vreselijk alleen staat. Negen jaar nadat hij uit de VVD stapte, heeft Geert nog steeds geen enkele medestander kunnen vinden die over de capaciteiten beschikt om naast hem de staan in de strijd.
Maar het is ook veel wat Geert verlangt: een hekel hebben aan de politiek maar tegelijkertijd, net als hij, verslaafd zijn aan de politiek.
Geert heeft gekozen voor activisme – hij zal die gifbeker leeg moeten drinken. Tenzij hij gered wordt door het kabinet. Tenzij dat voortijdig ten val komt, en Geert vliegensvlug terug moet keren naar de enige plek waar hij zich thuis voelt. Maar die kans is klein, want iedereen weet: als het noodverband PvdA-VVD niet blijkt te voldoen, is dit land ongeneeslijk ziek.
Nee, Geert zal de provincie in moeten. Jaren achtereen. Van klompenmakerij naar bejaardencentrum. Van fabriekspoort naar braderie. Een droeve clown die eigenlijk ergens anders wil zijn, omringt door een stelletje clowns dat überhaupt geen flauw benul heeft van het politieke bedrijf.
En daar achteraan komt de clown van de VVD. Ook best belangrijk.
