Tien maanden zonder uitzege in de Eredivisie, een dertiende plaats op de ranglijst, van de meeste spelers loopt het contract af, onder curatele van de KNVB en een ellenlange lijst bestuurlijke blunders die nog nooit in voetballand is vertoond. Aan die lijst voegt Feyenoord een nieuwe blunder toe. Het vertrek van Leo Beenhakker. Want hoewel de technisch directeur de eer aan zichzelf hield is het een publiek geheim dat de nieuwe investeerders onder leiding van Pim Blokland het niet zagen zitten in de ervaren man. En dat is precies waar het bij Feyenoord al jaren fout gaat.
Spanbanden
Het is logisch dat mensen die miljoenen investeren in een club ook zeggenschap eisen. Nog logischer is het als een club die zeggenschap weigert. Want hoewel Pim Blokland met andere investeerders een slordige zeventien miljoen in het noodlijdende Feyenoord pompte heeft hij geen verstand van voetbal. De man werd rijk met de handel in spanbanden en slijt zijn dagen op golfclub Oude Maas in Rhoon. Hij houdt van de club maar is qua know how een amateur. Als een man van bier houdt kan hij het niet nog niet brouwen. En als een kind in sprookjes gelooft, kan het dat nog niet schrijven. Bij Feyenoord zit Blokland gewoon in de Raad van Commissarissen en bemoeit zich met de dagelijkse leiding van de club.
De kritiek die Blokland achter de schermen op Leo Beenhakker uitte betrof vooral zijn slechte aankoopbeleid. Right. De technisch directeur moest de markt op en had nul euro te besteden. Vergelijk dat eens met de Bijenkorf. Als u daar het rek Tommy Hilfiger leeg trekt om zonder te betalen naar buiten te gaan belt men de beveiliging. Met een goed verhaal dat u bezig bent voor een groep noodlijdende mensen krijgt u de afdankertjes mee. Dat is in het voetbal niet anders. Beenhakker kreeg spelers en die waren niet voor niets gratis. Prutsers waarvan men slechts kon hopen dat ze het licht zagen.
Rust
Beenhakker was daarentegen wel de man die de rust in de tent bewaarde. Zijn uitstraling was daar debet aan. Zijn humor eveneens. En zijn vermogen tot relativeren. Ga er maar aan staan. Verliezen met tien tegen nul in Eindhoven zonder dat het publiek de training bestormt, de burelen van de directie bezet en de hoofden van de verantwoordelijken eist. En ga er maar aan staan. Slecht resultaat op slecht resultaat, maar ondertussen het vertrouwen uitstralen. Beenhakker deed dat, waarmee hij het publiek rustig hield. Aan het eind van het seizoen is hij vertrokken.
Feyenoord slaat inmiddels aan het downplayen en over de opvolging van Beenhakker circuleren twee namen. Martin van Geel en Hans Gillhaus. Van Geel was technisch directeur bij Ajax en ging daar vanwege slechte resultaten weg. Het Legioen hoeft geen mislukkelingen uit Amsterdam en Van Geel is daarom gedoemd om te mislukken. Gillhaus heeft geen ervaring als technisch directeur maar brengt als scout een flink netwerk mee. Ook belangrijk, maar een noodlijdende club vereist goed management.
Blunder
Dat wordt lachen in De Kuip. Als de slechte resultaten blijven eist het publiek de hoofden van de verantwoordelijken. Van Geel of Gillhaus het eerst. Dan die van directeuren Gudde en Jacobs. Die worden door velen sowieso verantwoordelijk gehouden voor de huidige situatie. En Pim Blokland blijft achter als de man die veel geld investeerde en iets in de melk te brokkelen had. Puur amateurisme. Met als resultaat dat er over tien jaar geen Feyenoord meer is. Want bestuurlijke blunder stapelen op bestuurlijke blunder gaat in het voetbal weliswaar langer goed dan in het bedrijfsleven, eeuwig duurt het nooit.
