Geen crisis voor Koningin.
Ze las de kop nog een keer. Wat wilden ze van haar? Dat ze arm was met de armen? Haar familie had al eeuwen geld. Daar kon zij niets aan doen. En niemand kon beweren dat ze niet keihard werkte voor de toelage die ze ontving van de overheid. Ze had geen zin in weer deze discussie. Geïrriteerd pakte ze haar telefoon en zocht het nummer van haar pr-adviseur.
‘Heeft u dat stuk in De Telegraaf gelezen, over de indexering van mijn toelage?’ vroeg ze.
Dat had hij.
‘En gaan jullie daar nog iets mee doen? Een verklaring? Een tegenbericht?’
‘Dat waren we niet van plan,’ zei haar adviseur. ‘Ze mogen niet denken dat wij dit erg vinden. Ik zeg komkommernieuws! En ik denk dat de andere media het zullen laten gaan. Moet u ook doen, Majesteit.’
‘Dat doe ik ook,’ loog ze. Waar bemoeide die man zich mee? ‘Ik bel alleen om te weten wat jullie doen als de andere media het wél oppakken.’
‘Wij doen niets, tenzij ze weer beginnen over het feit dat u geen belasting betaald.’
Dat weer! Ze zweeg. Ze hoefde niet uit te leggen dat zij als staatshoofd geen belasting betaalde als gevolg van historische en staatkundige ontwikkelingen.
‘Niets doen is het beste,’ zei haar adviseur. ‘Dan maken we geen slapende honden wakker.’
Beatrix liet zich door dat argument afschepen, hoewel ze best wist dat de honden allang wakker waren.
In 50 Shades of Orange publiceert schrijver Mariëtta Nollen tot aan de kroning iedere dag een fragment uit haar roman Ik, Beatrix. Zo maar wat scènes uit het leven van onze koningin, die zo maar echt gebeurd kunnen zijn. Het ebook is hier te bestellen. Mariëtta publiceert ook op De Nieuwe Pers en twittert.
