De uitkeringsgerechtigde anno 2013 is geenszins te benijden. Het wordt allemaal minder, huismerk Euroshopper van de blauwe supermarkt verdwijnt en de vis wordt duur betaald. Toch is er een selecte coterie van steuntrekkers waarmee het redelijk goed gaat. Te weten: de familie Van Oranje. Leest u de Quote van deze maand er maar op na. Wie zo’n royale staatstoelage ontvangt en de belastingbetaler ook nog voor allerhande privé-onkosten laat opdraaien, houdt vast wel een grijpstuiver over om mee te betalen aan het hoofdstedelijke feestje van 30 april. Zou je zeggen.
Helaas, graaf en gravin Van Buren houden de hand op de knip en dus mag Amsterdam opdraaien voor een bijdrage in de kosten. Geraamd op minstens 7 miljoen euri. Dat wordt uiteraard meer, want Amsterdamse stadsbestuurders zijn gewend alleen gróte bedragen cadeau te doen. Op verantwoorde wijze, dat spreekt. Zie onder meer de Noord/Zuid-lijn die in 2033 geopend zal worden door een deurwaarder.
Om tegenwicht te bieden aan het eind deze maand los te barsten orangistische feestgedruis kwam Vrij Nederland onlangs op de proppen met een meesterlijke fotoserie, waarin onder meer Arnold Karskens werd getransformeerd tot Willem-Alexander, Cisca Dresselhuys was omgetoverd tot Beatrix en (echt waar) Theodor Holman ten tonele werd gevoerd als Máxima. Daarnaast verscheen dezer dagen in de Wall Street Journal van de hand van voormalig Amerika-correspondent Max Westerman een doorwrocht pleidooi voor het afschaffen van het antieke operette-instituut dat koningshuis heet.
De bewoners van Eikenhorst 4 te Wassenaar zullen zich ongetwijfeld hebben verslikt in hun ochtendpap en het zou me evenmin verbazen wanneer er aan het ’s-Gravenhaagse Bos nr. 10 in onze residentie de nodige flessen witte wijn benevens diverse pakjes filtersigaretten doorheen zijn gejaagd om van de eerste schrik te bekomen.
De oranjeklanten in den lande zullen zich echter schouderophalend richting grootgrutter begeven teneinde rood-wit-blauwe tompouces, oranje blikjes bier en dito worstebroodjes aan te schaffen om op de heuglijke dag zelve met weinig geschoolde stemmen het koningslied (libretto: Daphne Deckers) aan te heffen.
De pluimstrijkers en hermelijnvlooien die zich dezer dagen manifesteren doen overigens sterk denken aan P. de Zeeuw; begin vorige eeuw schrijver te Nijkerk, die geen mogelijkheid onbenut liet om de zegeningen van ’s lands eerste familie te bezingen. Sinds de verschijning van werkjes als Onze koningin – het leven onzer geliefde vorstin aan de hollandsche jongens en meisjes verhaald (1930) lijkt er weinig te zijn veranderd – de oprichting van het Republikeins Genootschap ten spijt. Oranje boven.
Marco Bakker (1874 1974) is het best bewaarde geheim van ’s lands journaille. Was onder meer eindredacteur van De Pers. Doet niet aan twitter en heeft geen smartphone. Hopeloos ouderwets.
