In 2008 kwam Coldplay met hun vierde studioalbum Viva La Vida. Destijds was ik pas twaalf jaar, maar ik vond het prachtig. Mijn vader vertelde me toen dat Coldplay beter dan U2 wilde worden. “Dan hebben ze nog een lange weg te gaan!”, dacht ik. Zeker na albums als Mylo Xyloto en Ghost Stories leek de Britse band nog een lange weg voor zich te hebben. Nu, na het verschijnen van “A Head Full Of Dreams”, komt het evenaren van de Ierse band iets dichterbij.
Van oudsher gaan de nummers van Coldplay over veel verschillende onderwerpen, maar liefde is daarbij toch het meest terugkomende motief. De klanken op het album Ghost Stories waren vooral rustig, sober en soms een beetje duister, met uitzondering van natuurlijk A Sky Full Of Stars.
Op het zevende studioalbum, A Head Full Of Dreams, is dit compleet veranderd. De muziek op het album klinkt enorm opgetogen, en er staan enorme ‘feelgood’ nummers op, zoals Everglow. Luisterend naar het album is het moeilijk om stil te zitten, helemaal met nummers als Up&Up, Adventute Of A Lifetime en titelsong A Head Full Of Dreams.
De eerste vier studioalbums van de band lijken niks op het nieuwste album. Fun is een nummer dat op een eerder album van de Britten had gepast, op X&Y bijvoorbeeld. Het nummer is een goede mix van de enorme instrumentale capaciteiten van de band, terwijl het toch mee gaat met de tijd: want Coldplay is gewoon enorm veranderd door de jaren heen, in tegenstelling tot een band als de Foo Fighters.
Na het succesvolle album Viva La Vida bracht de band twee albums uit waarmee zij een compleet andere richting opgingen. (Alternatieve) Rock wordt een soort pop-rock. Waar de band zoekende leek met Mylo Xyloto en Ghost Stories, is A Head Full Of Dreams weer een stap in de goede richting. Het is geen standaard kalm Coldplay album zoals A Rush Of Blood To The Head of Parachutes. Het is iets nieuws met het goede van Viva La Vida: enorm sterk instrumentaal werk, ietsjes bombastisch en een heleboel synthesizers.
Normaal gesproken werkt Coldplay niet veel samen met andere artiesten. Zo is er wel eens samengewerkt met Rihanna en Jay-Z, maar daar bleef het wel bij. Op A Head Full Of Dreams besluit de band handen in een te slaan met respectievelijk Beyoncé (Hymn For The Weekend) en Tove Lo (Fun). Toch had er meer met deze samenwerking gedaan kunnen worden, want beide dames worden slechts gebruikt als tweede stem.
Het ontwikkelen van een nieuwe stijl heeft tijd nodig, bewijst de band. Waar Mylo Xyloto en Ghost Stories niet enorm aansloegen, zit het er dik in dat A Head Full Of Dreams dit wel doet. Met dit album lijkt Coldplay zijn nieuwe stijl gevonden te hebben. Viva La Vida is bij lange na nog niet overtroffen, maar A Head Full Of Dreams biedt wel hoop voor toekomstige albums.
