Ze wervelde naar binnen en zag Balkenende zijn koffiekopje snel wegzetten en opstaan – ook om de aanstormende hond bij zijn kruis weg te duwen.
‘Balthus, schei daarmee uit,’ zei Beatrix weinig overtuigend.
‘Het geeft niet,’ loog Balkenende.
‘Die hond lijkt wel verliefd op u!’ Haar lach kwam omhoog als een luchtbel. Ze begreep niet waar die verfoeide uitbundigheid plotseling vandaan kwam. Ze stak haar handen uit naar de premier.
‘Majesteit,’ zei hij en keek haar wat verwonderd aan. Misschien rook hij dat ze had gedronken. Zag hij dat haar tanden kleurden van de rode wijn.
‘Zo meneer Balkenende, heeft u mijn huiswerk nagekeken?’ vroeg ze haar lach onderdrukkend.
Hij greep direct naar zijn binnenzak en haalde daar een opgevouwen document uit.
‘Een prima kerstspeech, moet ik zeggen. Ik heb bijna geen opmerkingen.’
Bijna.
Haar vrolijkheid trok zich terug als een mossel in zijn schelp. Ze greep naar haar bril, zette die op haar neus en keek naar de papieren in Balkenendes handen. Zag meteen de rode hanenpoten bemoeienis in de kantlijn. Ze liet zich in haar stoel achter haar bureau zakken en maakte werk van het aanschuiven en instellen. Zocht in haar lade naar een pen.
Ondertussen schoten haar gedachten lawaaiig op en neer. Ze was niet helder. Ze had gedronken.
In 50 Shades of Orange publiceert schrijver Mariëtta Nollen tot aan de kroning iedere dag een fragment uit haar roman Ik, Beatrix. Zo maar wat scènes uit het leven van onze koningin, die zo maar echt gebeurd kunnen zijn. Het ebook is hier te bestellen. Mariëtta publiceert ook op De Nieuwe Pers en twittert.
