Op dit moment gaat het toneelstukje rond John Ewbank een nieuw bedrijf in. Nog meer BN’ers betuigen hun medeleven: dat het toch allemaal veel te erg is hoe de liedjesschrijver na het presenteren van het koningslied werd bejegend. Laat u niet gek maken: Ewbank is dat namelijk ook niet, bovendien weet hij zich gesteund door een grote groep collega’s en andere professionals die al vele jaren actief zijn in de mediawereld. Zelfs al dichten we ze een grote portie naïviteit ten aanzien van ‘het internet’ toe, dan nog dienen we in te zien dat de commotie allemaal niet zo onverwacht kwam als dat Ewbank en de zijnen nu doen voorkomen.
Temidden van alle commotie was het Ali B. die opvallend rustig en eerlijk was, volgens hem zijn er een aantal mensen die er “bij voorbaat al tegen” waren. En dat is natuurlijk ook zo. Dat weet ook John Ewbank, en dat weet ook Albert Verlinde die nu staat te verkondigen dat het allemaal zo erg is. Ali B. weet als geen ander dat er mensen zijn die al moeten huilen als ze zijn naam ergens op de bill zien staan. Wonen in Almere is dan misschien niet erg ‘straat’, maar Ali is down to earth genoeg om te beseffen dat het nu eenmaal zo werkt, ‘deal with it‘. En dan zou John Ewbank dat niet snappen?
De hele muziekindustrie loopt op het inschatten van doelgroepen en het aanpassen van riedeltjes om er een lekker rendement op te halen. John maakte nota bene deel uit van de jury van Idols, een programma dat ook door half Nederland werd uitgekotst. Daar hebben de betreffende medewerkers ook gewoon vrede mee: zo werkt dat gewoon. ‘Nederlandstalig’ is een populair genre, maar een groot deel van het Nederlands publiek luistert alleen op heel dronken avonden naar Hazes. Dan gaat u ons niet vertellen dat niemand had bedacht dat half Nederland het in de broek zou doen bij het wat geforceerd aandoende Koningslied.
Het was ook niet echt een gemakkelijke opdracht voor Ewbank. Dat je iets moet maken dat heel Nederland toch in ieder geval met een paar biertjes op durft mee te zingen is al een lastige, maar dan moet je ook nog met ingezonden teksten werken. Niet te doen, eigenlijk. Misschien daarom ook de beslissing dat deel maar in rapvorm te doen, iets dat het meezingen weer niet echt bevordert. John is wellicht geen groot kunstenaar, maar wel iemand die weet wat ie doet en hoe zo’n lastig lied dan een beetje valt bij de bevolking.
Het is heel makkelijk om een lied in een praatprogramma even tekstueel te slopen, maar eigenlijk is dat helemaal niet relevant. Sla de bekende liederen er maar een beetje op na: niet zo maar wat dichterlijke vrijheiden hier en daar, maar vaak een hele pot onzin die gewoon lekker klinkt, zoals Jan Dijkgraaf ook al vaststelde. Maalt ook niemand om. Het gaat er om dat veel Nederlanders een hekel hebben aan overgeproduceerd spul, aan Nederlandstalige muziek, aan ‘BN’ers’ en aan meezingen. En dat dan allemaal bij elkaar in één lied: iedereen wist dat dat ‘mis’ moest gaan.
Juist met zoveel potentiële tegenstand moest het nummer wel een hit worden, en dat is het dan ook, of u wilt of niet. Zinnen als “Hou je veilig!”, “De W van …”, “Stamppot eten!” en “Daar sta je dan!” zullen nog wel enige tijd gemeengoed blijven. Juist door de haat. “De shitstorm die ik wist dat zou komen, is nu eindelijk hier”, zal Ewbank gedacht hebben, om nog maar een meme-in-wording aan te halen. Een regelrechte hit: het internet is slim bespeeld. Of niet? Waarom trok hij het lied ineens terug, en toen toch weer niet? Weet de muziekindustrie dan toch echt veel minder dan ze zou kunnen als ze alle informatie zou ordenen, of was het inderdaad een tactische meesterzet?
