Afgelopen week vierde de PvdA haar 65-jarige verjaardag. De partij stond in de peiling van 8 februari op 22 zetels, acht minder dan bij de Tweede Kamer Verkiezingen. Naar aanleiding van deze verjaardag en de peiling werd bij De Wereld Draait Door een debat gehouden tussen Marcel van Dam en Diederik Samsom. Marcel van Dam was het eens met de stelling dat de PvdA geen sociaal democratische partij is en de stelling dat de partij met pensioen kan.
Van Dam stelde in het debat ook dat Job Cohen een visie ontbeert en de PvdA ideologisch gezien een dood paard is. Samsom stelde dat er wel degelijk een visie op tafel ligt, maar dat Van Dam het niet met deze visie eens is. Waarschijnlijk doelde Samsom op de recente toespraak van Job Cohen: het moet eerlijker. Kijkend naar deze toespraak kan inderdaad worden geconcludeerd dat er een visie op tafel ligt. Wat echter ontbreekt, is de toepassing van deze visie op de praktijk.
Verdraagzaamheid, tolerantie en solidariteit
De pijlers van de huidige PvdA zijn verdraagzaamheid, tolerantie en solidariteit. Fleur Agema vroeg zich in het programma 24 uur met… hardop af wat deze idealen inhouden, wat je dan doet. Hoewel het antwoord op deze vraag (gemakkelijk) kan worden gegeven, is het minder gemakkelijk in te zien hoe deze pijlers concreet vorm kunnen worden gegeven in moties van een politieke partij. Het is precies dit punt dat de partij parten speelt: men weet wel waar de partij tegen is en wat de idealen zijn, maar men weet niet welke concrete plannen de PvdA wil uitvoeren.
In de eerder aangehaalde toespraak van Cohen is ook te zien wat de idealen van de PvdA zijn en tegen welke plannen zij zijn. Wat Cohen niet beschrijft is welke concrete maatregelen de PvdA zou nemen om deze idealen tot uiting te brengen. Kortom, de kloof tussen theorie en praktijk wordt niet gedicht.
Integratiedebat
Het genoemde probleem komt vooral aan bod bij het integratiedebat. Over het algemeen verdedigt de PvdA allochtonen, relativeert de partij de kritiek en verwijst zij naar de eerder genoemde partijpijlers. Vaak wordt nagelaten aan te geven welke concrete maatregelen de PvdA wil nemen om ervoor te zorgen dat “iedereen mee doet”. Dit kan bijvoorbeeld worden gezien in het debat tussen Nehbahat Albayrak en Generaal b.d. van Vuren. De generaal b.d. benoemt de concrete problemen van “de mensen in de straat”, terwijl Albayrak de problemen relativeert en – volgens Witteman – vervalt in algemene termen.
Het ontbreekt bij de PvdA niet aan visie, maar aan een vertaling van deze visie naar concrete maatregelen. Als Cohen de kloof tussen theorie en praktijk kan dichten, zullen mensen zich wellicht weer aangetrokken voelen tot de partij en hoeft de PvdA (nog) niet met pensioen.
