Samen met de Halo-serie is de Gears of War-trilogie Microsofts succesvolste troef in de strijd om het zuurverdiende geld van consolegamers. Je kon dus op je Oud-Hollandsche klompen aanvoelen dat de spannende avonturen van de Cog en de Locusts nog wel een tijdje door zouden gaan, ook na de afsluiting van de verhaallijn in ‘Gears 3’. In dit laatste deel versloeg ijzerveter Marcus de Locust-griezels, waardoor een direct vervolg op deze game waarschijnlijk een vrij tamme bedoening zou worden. Daarom is er voor gekozen om van Gears of War: Judgment een ‘prequel’ te maken, waarin je ontdekt wat zich voltrok vóór de eerste Gears of War.
Judgment is een raamvertelling – ook al komt de Locust-generaal Raam (de schurk uit GoW1) niet in dit spel voor. In deze game staat de vierkoppige legereenheid ‘Kilo Squad’ voor een tribunaal. Ze hebben een aantal misdaden begaan en kolonel Loomis laat elk van hen hun verhaal doen alvorens hen te berechten. Dit is de opzet van de game, want het verslag van elk van de leden is de basis voor een level. Naast de oude bekenden Baird en Cole bestaat Kilo Squad uit twee nieuwkomers: Sofia Hendrik en Garron Padduk. De bekendste personages uit de serie, Marcus en Dom, zijn niet speelbaar in Judgment.
Het verhaal van deze nieuwe Gears of War zit aardig in elkaar, maar verwacht geen wereldschokkende onthullingen of plotwendingen die je van je stoel doen vallen. Minder dan in de voorgaande delen is er ruimte voor emotionele momenten, dus verwacht geen tranentrekkende, opofferingsgezinde sidekicks zoals in ‘Gears 3’. De game draait om actie en dat is ook precies wat je krijgt. Gelukkig stelt Judgment niet teleur op dit vlak: er wordt wederom vrolijk op los geknald, gezaagd en gehakt. Het verhaal voor één speler is vrij snel uitgespeeld, maar voor de obsessieve spelers is er altijd nog de mogelijkheid om de game uit te spelen op de ‘Insane’-moeilijkheidsgraad. Reken erop dat je hier wel een tijdje zoet mee bent.
Om de game niet te veel op zijn voorganger te laten lijken, introduceren de ontwikkelaars (Epic en People Can Fly) wat toffe nieuwe elementen. Tijdens het verhaal kom je regelmatig Gears-logo’s tegen die je kunt activeren en waarmee je de spelsituatie wat interessanter kunt maken. In deze zogeheten ‘Declassified’-missies krijg je bijvoorbeeld een beperkt aantal wapens die je mag gebruiken, wordt je zicht belemmerd door stofwolken of krijg je extra sterke tegenstanders voor de kiezen. Op deze manier wordt de game een stuk veelzijdiger en soms ook taaier.
De enige ‘Declassified’-missies waar ik weinig aan vond waren die waarin je binnen een bepaalde tijd door een level moest rennen, want ik heb er een bloedhekel aan om opgejaagd te worden. En eerlijk is eerlijk: een tijdslimiet in een game is een hele goedkope manier om de spanning op te voeren. Erg prettig is dat de vijanden kunnen veranderen als je een level opnieuw laadt of wanneer je overhoop wordt geschoten. Zo kun je de ene keer op een bepaalde plek belaagd worden door ‘Lambent Wretches’ om de keer erna een groep ‘Maulers’ op hetzelfde punt aan te treffen.
Je zult ook regelmatig een locatie moeten verdedigen tegen grote groepen vijanden. Deze ‘Horde’-achtige scenario’s zorgen voor wat meer variatie in in het spel. Dit is geen overbodige luxe, want de indrukwekkende omgevingen (zoals het gevecht in een onderzeeër) uit ‘Gears 3’ zie je hier niet terug. Men heeft er voor gekozen de nadruk op snelle, snoeiharde actie te leggen; niet langer op een meeslepend verhaal of post-apocalyptische panorama’s. De keuze om de layout van de controller aan te passen past hier ook goed bij, al is het even wennen voor fervente ‘Gearheads’ (of zijn het nou Gears-heads?). Aan het eind van de verhaalmodus krijg je nog een aardigheidje in de vorm van een extra minicampagne, waarin de link wordt gelegd tussen de vier leden van Kilo Squad en het verhaal uit Gears of War 3. Het is een leuke toevoeging, maar na de heftige bossfight van de verhaalmodus is deze ‘Aftermath’-missie een beetje een anticlimax.
Voor een hoop gamers zijn de Gears-titels in de eerste plaats multiplayer-games, en Judgment stelt op dit vlak niet teleur. In de nieuwe ‘Overrun’-modus nemen twee teams van vijf spelers het tegen elkaar op, waarbij het ene team als Locust speelt en het andere team als de menselijke Cog. De Locusts moeten een aantal doelen vernietigen terwijl de Cog-spelers dat dienen te verhinderen. In deze modus kun je een rol kiezen die het beste bij je speelstijl past. Ik ben zelf niet zo’n goede Gears-speler, dus ik kon goed uit de voeten met de ‘medic’. Laat andere gamers maar schieten en vechten; ik gooi hier en daar wel healing grenades voor ze neer.
De ‘Survival’-modus is vergelijkbaar met Overrun, maar hierin speel je samen met andere spelers tegen computergestuurde Locust-tegenstanders. Het doel blijft hetzelfde: verdedig jezelf tegen de oprukkende tegenstanders! In ‘Domination’ moet jouw team drie strategische locaties op het slagveld veroveren om punten te verdienen, terwijl je tegenstanders dezelfde plekken proberen te bezetten. Het gegeven is op zich niet vernieuwend, maar deze snelle en hectische modus werkt wel als een tiet. Het aantal multiplayer-maps in deze game is vrij beperkt, wat waarschijnlijk een bewuste keuze van de makers is geweest. Fans van de game zullen waarschijnlijk toch wel de – nog te verschijnen – ‘map-packs’ aanschaffen. Als je dat niet van plan bent, moet je erop rekenen wel heel vaak in dezelfde omgevingen rond te rennen.
Zonder uit het oog te verliezen wat de Gears of War-serie zo tof maakt zijn Epic Games en People Can Fly erin geslaagd om van de nieuwste Gears-game een titel te maken die weet te verrassen. Vooral de ‘declassified’-missies en de nadruk op chaotische actie zijn welkome aanpassingen. De heftige vuurgevechten zijn spannend en divers genoeg om meerdere keren te spelen, zodat de redelijk korte verhaalmodus toch waar voor je geld biedt. Het was prettig geweest om wat meer omgevingen aan te treffen in de multiplayer-modus, maar gelukkig bevatten de maps die in de game zitten geen miskleunen.
SCORE: 
Gears of War: Judgment is gemaakt door Epic Games en People Can Fly voor de Xbox 360. Het spel wordt uitgegeven door Microsoft. De PEGI geeft de game een 18+-rating, vanwege ‘extreem geweld’.
Wil je – om wat voor reden dan ook – contact opnemen met Bits? Stuur een mailtje naar [email protected], of volg Bits op Twitter: ‘@Bitspost’.
