Stijging racistische incidenten, aldus de kop boven een persbericht van de Anne Frank Stichting (AFS) afgelopen maandag. Ook de ‘extreemrechtse incidenten’ zouden zijn toegenomen. In de toelichting staat dat ‘de gepolariseerde discussies in Nederland rond bijvoorbeeld Zwarte Piet en de Islam’ wel eens de oorzaak van het gure Hollandse klimaat zou kunnen zijn.
De suggestie is duidelijk: de daders zijn de witte vrienden van Zwarte Piet benevens lieden die een hekel hebben aan de Islam. Terwijl hun slachtoffers bestaan uit louter zwarten danwel aanhangers van het moslimgeloof.
Het Parool reageerde geschrokken met Meer moslimdiscriminatie, terwijl kwaliteitskrant NRC Handelsblad het woord ‘incidenten’ maar liever helemaal wegliet en haar lezers ‘meer racisme‘ inpeperde.
Overigens werd in het persbericht gemeld dat er (ook) meer antisemitisch geweld was. Maar ja. Dat was ‘tijdens de Israëlische militaire operatie protective edge gericht tegen Hamas’. Oftewel: eigen Joodse schuld, dikke Joodse bult. En dus pikte slechts het Reformatorisch dagblad dat nieuws in de kop op.
Nu is de Anne Frank Stichting niet in haar eerste leugen gestikt als het om onderzoek naar racisme en discriminatie gaat. En verdomd als het niet waar is; opnieuw is de Anne Frank Stichting aan het goochelen geslagen met cijfers. Want het onderzoek van de Anne Frank Stichting, uitgevoerd door het Hilda Verwey-Jonker Instituut, blijkt voor het overgrote deel gebaseerd op politiecijfers. En laat de politie diezelfde cijfers al bijna een maand geleden aan de Tweede Kamer hebben aangeboden. Zonder alarmerende teksten als zou Nederland een racistisch land zijn.
Dat geeft al te denken. Maar er zijn nog veel meer verrassende verschillen tussen de twee rapporten. De politie turfde 5.721 ‘discriminatoire incidenten’. De Anne Frank Stichting houdt het op 4092 ‘incidenten’. Het verschil wordt voor het grootste deel veroorzaakt doordat discriminatie van homo’s (politiecategorie ‘seksuele gerichtheid’, 1.403 incidenten, nummer twee op de discriminatie-lijst) door de Anne Frank Stichting gemakshalve niet wordt meegerekend. In het vorige rapport over discriminatie onder scholieren gebeurde precies hetzelfde. De AFS krijgt geld voor het bestrijden van ‘racisme’, niet voor het tegengaan van homohaat. En dus verdween (en verdwijnt) de categorie ‘Marokkaanse en Turkse jongetjes die dol zijn op het pesten van homo’s’ onder het tapijt.
Het totale aantal racistische incidenten dat door de Anne Frank Stichting wordt gemeld, is gezakt: van 4283 incidenten in 2013 naar 4092 incidenten in 2014. ‘Racisme’ (politie 2.987, AFS 2.906 incidenten) is wél gestegen doordat ‘racistisch schelden’ is opgewaardeerd en in de categorie ‘racisme’ is beland. Daar ontleent het rapport dan ook die (dubieuze) kop aan: ‘stijging racistische incidenten’.
Maar ook bij ‘racisme’ moeten we ons geen ál te ernstige zaken voorstellen. In de meeste gevallen gaat om scheldpartijen (beledigingen, ruim 50 procent), terwijl echte bedreigingen (7 procent) en daadwerkelijke mishandelingen (gelukkig slechts) in 4 procent van de gevallen voorkomen.
Volgens de politie gaat het dan vooral om schelden tijdens burenruzies. Voorbeeld uit het politierapport:
“Aangever heeft met een schepje een hondendrol voor de deur van het echtpaar gelegd. Aangever heeft het echtpaar opgewacht. Hierop ontstond een verbale discussie, waarbij het echtpaar zich discriminerend uitte richting aangever, die vervolgens besloot aangifte te doen.”
Een ander voorbeeld van een verbale burenruzie die uit de hand is gelopen en tot de categorie ‘racisme’ (en ook ‘bedreiging’) wordt gerekend:
“Rot op naar je eigen land, vuile kanker-Marokkanen. Stelletje vuile kanker-Marokkanen. Ik sla jullie helemaal verrot, ik sla je kop in.”
Volgens het politierapport gaat het in de categorie ‘racisme’ om 206 ‘echte’ incidenten van ‘moslimdiscriminatie’. 115 keer bleef het beperkt tot schelden, en 35 keer ging het om ‘werkelijke gevallen van moslimdiscriminatie’. Juist ja. Bent u er nog?
Op plek drie van het politierapport (na racisme en homohaat) staat antisemitisme (358 incidenten), vaak in spreekkoren op voetbalvelden maar 76 keer ging het om gericht antisemitisme.
Voorbeeld:
“Aangeefster (van Joodse herkomst) meldde dat dochter nog altijd dagelijks uitgescholden wordt door schoolgenoten. Dit gebeurt vaak in en rondom de school. Verdachte en zijn groep schreeuwen dan antisemitische teksten als ‘Je had vergast moeten worden, net als je ouders en opa en oma. Je bent een Joods gezwel, en dat moet weggehaald worden’.”
Gelukkig gaat het om lage cijfers, maar toch. Gericht antisemitisme komt, althans volgens het politierapport, ruim twee keer zoveel voor als gerichte moslimdiscriminatie (35 versus 76). Juist ja. Bent u er nog? Maar dat cijfer, laat staan die conclusie, staat dan weer niet in het rapport van de Anne Frank Stichting.
Tenslotte telt het politierapport nog de categorie godsdienst (279 incidenten, meestal beledigingen over de Islam maar ook over christendom), geslacht (68, vaak transgenders en travestieten), handicap (54), levensovertuiging (4) en de categorie ‘hakenkruizen ongericht’ (946), dat wil zeggen, niet aangebracht op Joodse monumenten maar b.v. op een christelijke school of een kerk.
Als het om strafbare discriminatiedelicten gaat, zijn er in 2014 in totaal 142 zaken bij het OM aangemeld. Dat is ietsjes meer dan in 2013. Maar de afgelopen jaren zakte het cijfer juist. Bovendien gaat het om wel héél lage cijfers. “Daar waar conclusies worden getrokken op grond van de bevindingen wordt dit vanwege de relatief kleine aantallen met enige terughoudendheid gedaan”, schrijft de minister aan de Tweede Kamer. Terwijl de AFS doodleuk de wereld in slingert dat ‘het racisme juist is toegenomen’.
Tenslotte, en niet onbelangrijk: de daders. Van sommige categorieën, zoals de homohaters, schrijft het politierapport dat het ‘vooral om Turkse en Marokkaanse jongeren in het uitgaanscircuit’ gaat. Bij antisemitisme gaat het ook vaak om moslims. Bij de plegers van ‘racisme’, de grootste categorie, meldt de politie dat “de etnische achtergrond vaak niet in de meldingen wordt genoemd. Marokkanen, Turken en Surinamers vormen daar als enigen een uitzondering op (meestal gaat het om uitschelden).”
Maar omdat de politie de rolverdeling meestal niet heeft onderzocht “weten we niet of de betrokkenen dader dan wel slachtoffer waren bij het incident.”
Oftewel: Marokkanen, Turken en Surinamers zijn beslist niet alleen slachtoffers van racistische incidenten, maar ook daders.
Het Anne Frank Rapport geeft wél cijfers over verdachten:
“Van alle (bekende) verdachten in 2014 is 64% van Nederlandse herkomst, 7% is van Turkse herkomst, bijna 9% is van Marokkaanse herkomst (…) In de gehele bevolking is bijna 79% van Nederlandse herkomst, 2,4% is van Turkse herkomst, 2,2% is van Marokkaanse herkomst (…) Daarmee zijn personen van Turkse en Marokkaanse herkomst duidelijk oververtegenwoordigd.”
Die conclusie is op z’n minst in tegenspraak met het persbericht waarin de Anne Frank stichting suggereert dat witte Nederlanders oorzaak zouden zijn van het ‘racistische’ klimaat in Nederland.
Als Wij van WC-eend WC-eend aanprijzen, begrijpt een kind dat het om reclame gaat. Maar als de Anne Frank Stichting, Greenpeace of een ander ‘goed doel’ een gemanipuleerd persbericht de wereld in stuurt, pent de complete Nederlands ‘kwaliteitspers’ dat braaf over, zonder nog eens even naar de onderliggende rapporten te kijken.
Volgens onderzoek van Nick Davies, redacteur van The Guardian, bestaat 80 procent van de inhoud van de Britse en de Amerikaanse media uit propaganda, ‘aangeleverd’ door persberichten van belanghebbenden, zoals overheid, bedrijfsleven, (medische) wetenschap of NGO’s. Flat Earth News (Gebakken Lucht) heet zijn onderzoek, en denk vooral niet dat het louter om reclameblaadjes gaat.
Maar voor Nederlandse (kwaliteits)media geldt zo’n onderzoek natuurlijk niet. Ben je mal! Nederlandse (kwaliteits)journalisten zijn daar natuurlijk véél te goed voor.
