Het Centrum Informatie en Documentatie Israel (CIDI) en het COC roepen in een gezamenlijk persbericht het Openbaar Ministerie (OM) op om hoger beroep in te stellen tegen de vrijspraak van Ismo. Ismael Houllich, bekend als rapper Ismo, deed in een rap onder meer de uitspraken: “Ik haat die focking Joden nog veel meer dan de Nazi’s” en “flikkers geef ik geen hand”.
Mijnheer Ismo zet zich met deze uitlatingen te kijk als een homohatende antisemiet, maar dat moet mijnheer Ismo verder helemaal zelf weten. Dat joden en homoseksuelen zich gekwetst voelen door deze uitspraken is zowel begrijpelijk als erg vervelend, maar daarom nog geen reden om zijn (en daarmee ook andermans, onthoud dat nou eens!) vrije meningsuiting te beperken.
Het CIDI en het COC kunnen zich niet vinden in de motivatie van de rechter, namelijk dat, citaat persbericht:
“de tekst over Joden ‘op zichzelf wel beledigend van aard’ is, maar dat hij valt onder het recht op vrijheid van meningsuiting omdat hij werd gedaan in het kader van de ‘artistieke expressie’. De rapper is naar het oordeel van de rechtbank boos, doet de uitlating maar één keer in het lied, en overdrijven hoort bij rappen. Volgens de rechtbank ‘was uit de tekst niet duidelijk dat ‘flikkers geef ik geen hand’ over homo’s ging en was de tekst bovendien niet beledigend.”
“Boos zijn mag geen excuus zijn voor het kwetsen van Joden en homo’s, die niets te maken hebben met de woede van Ismo”, aldus de twee organisaties.
Welnu, rapper Ismo heeft helemaal geen excuus nodig voor het beledigen van joden en homo’s, want beledigen mag gewoon in een vrije, open samenleving. Wij hebben niet het recht om gevrijwaard te blijven van beledigingen, en gelukkig maar, want anders is het einde zoek.
Dat er veel ‘maatschappelijke reacties’ op de belediging kwamen, doet daar niets aan af. Sowieso, wat zijn ‘maatschappelijke reacties’ überhaupt en hoezo is een grote hoeveelheid van zulke reacties een argument om tot vervolging over te gaan? Denken mensen soms dat als je, zomaar een voorbeeld, heel veel aangiftes doet tegen een bepaalde politicus, dat veroordeling dan makkelijker wordt? Is de Nederlandse rechtspraak een soort Idols?
Het COC en CIDI vinden bovendien dat het aantal views van het lied (4,7 miljoen) en het retweeten (soort van citaat op Twitter, red.) van de gewraakte passages tijdens de Nationale Dodenherdenking ook al zouden moeten meewegen in het oordeel van de rechtbank. Het juridische gewicht van de timing van de belediging en het aantal malen dat een belediging is bekeken, is onduidelijk. En bovendien maken die twee zaken een belediging niet als bij toverslag strafbaarder.
Beter staken het CIDI en het COC de juridische strijd en gaan zij een rap battle (snelgesproken, ritmische verbale belediging op beatmuziek, red.) aan met rapper Ismo, waarin zij lelijke dingen zeggen over de persoonlijke hygiëne, de moeder en/of het intellect van antisemitische homohater Ismo.
En laten zij de vrijheid van meningsuiting met rust, die gaan we natuurlijk niet beperken voor mensen die last hebben van kwetsgevoelens omdat een non-valeur provocatieve dommigheden debiteert.
https://youtu.be/frTkFOPZfiE
