In de fanshop van AZ hangt een poster van een grote man. Zijn armen over elkaar, korte mouwtjes strak rond imposante biceps, bonkige schouders: stoere kerel. Hij heeft een kaal rond hoofd, met licht samengeknepen ogen en enorm volle lippen, die heel goed een natuurlijke grijns kunnen opzetten. Maar hij lacht niet, hij kijkt streng over de schoolagenda’s en pyama’s heen, zijn vizier gericht op de prijzenkast met Alkmaars verzameld gloriezilver. Het is dat zijn AZ-tenue hem verraadt, anders stond hier geen voetballer maar een portier bij de verkeerde club, die jongens op sportschoenen zou weigeren. Maar gelukkig voetbalt hij.
Josmer Volmy Altidore is pas 23 jaar, maar de spits heeft al in zijn geboorteland Amerika, Spanje, Engeland, Turkije en nu dus Nederland gespeeld. Zijn ouders konden geen goede voetbalopleiding betalen, dus schreef Jozy tennisser Andy Roddick aan. Met succes. De foundation van Roddick betaalde drie jaar de voetbalschool van de sterke aanvaller, hetgeen vergelijkbaar is met een driejarig lidmaatschap bij een Nederlandse sportschool. Onder trainer Verbeek leert hij nu eindelijk de technische en tactische aspecten van het spel en, ook belangrijk, gaat zijn spiermassa niet verloren.
Dat levert wat op. Bij aankomst in Alkmaar kon Altidore heel goed een bal afschermen, nu geeft hij hakjes. En schiet hij vrije trappen in de kruising. Kaatsen lukt ook en weglopen van een verdediger is een makkie. Altidore speelt, zoals Jan van Halst dat zou zeggen, in dienst van het elftal. Daarbij is zijn schouderduw een genot om naar te kijken, verdedigers vallen zijwaarts om.
Fans houden van hem en zingen tijdens de warming up het bekende Born in the USA. Ze zien de spits korte sprintjes afwisselen met nonchalante wandelpassen. Hij loopt met zijn voeten recht vooruit, niet met de punten in een v-vorm naar buiten. Dat is meer iets voor spelers die graag breder willen lijken. Heeft Jozy niet nodig. Hij knijpt aan de zijlijn nog snel een bidon stuk.
Zodra de wedstrijd begonnen is en de scheidsrechter fluit voor een overtreding van de Amerikaan, brult hij kort. De hoog opgetrokken wenkbrauwen zakken iets en hij laat zijn tanden zien. Dan sjokt hij verder. Dat is een vast patroon. En als hij scoort draagt hij twee teamgenoten op zijn schouder en balt hij zijn vuisten in zwarte handschoenen. Het is eind april en Altidore heeft nog koude handen. Bij het begin van de tweede helft trekt hij zijn afgekoelde stierennek in en hijst hij zijn sokken hoog op. Na twee sprintjes is hij warm. Even later scoort hij z’n 23ste doelpunt van het seizoen.
De competitie loopt op z’n eind en de krachtpatser vliegt binnenkort naar een zomers Amerika. In juli is hij weer terug in Alkmaar. Althans, als zich geen betere club voor hem meldt, die hem ook vorstelijker zal betalen. Daar vrezen de supporters van AZ voor. Zij hopen op nieuw succes en dan is topscorer Altidore onmisbaar. Een bijdrage van Andy Roddick schijnt mogelijk te zijn. Hij kan binnenkort post verwachten.
