Boozy schreef Puur Gelul: geen wereldliteratuur, maar pretentieloze verhalen met typisch Haagse humor. De vlotte en korte verhalen met één à twee punchlines per pagina vertellen het leven van deze Haagse schrijver en columnist, waarin hij niemand (incluis zichzelf) spaart.
Boozy is in die zin toch wel een opvallende verschijning in de stal van Lebowski. Lebowski kennen we vooral van schrijvers die over zichzelf schrijven, schrijvers die denken dat hun levensverhaal symbool staat voor die van een hele generatie, schrijvers die over hun schrijverschap in Amsterdam schrijven en Willem Bosch.
En dan is daar Boozy. Die niet uit Amsterdam komt en niet op het Vossius heeft gezeten. Die stoer en rauw poogt te zijn (dat eigenlijk ook wel is) en zich in dat vertoon niet schaamt voor de platheid van zijn taal en gedrag. Koketteren met een gebrek aan beschaving, dat is heel erg fijn want levert dit soort literatuur op: ‘Bij deze verklaar ik me kaksluis en de conventie voor geopend’.
Ietwat storend is de spelling van het boek. ‘Mij’ en ‘mijn’ wordt ‘me’, ‘een’ is ‘un’ en ‘nummartje’ betekent bijvoorbeeld ‘nummertje’. Die Haagse spelling is afgrijselijk voor iedereen die zichzelf superieur acht als hij een foutieve spelling in een kwaliteitsmedium ontdekt, dat wil zeggen: haast elke Nederlander die havo-onderwijs of meer genoten heeft.
Dat maakt Puur Gelul een verhalenbundel die je meeneemt in de wereld van een typetje van Van Koten en De Bie. Tot je de schrijver ziet, want onderstaand fragment doet je beseffen dat er weinig fictief aan Puur Gelul is.
Toch is de verhalenbundel vooral literatuur voor op de W.C.. De verhalen zijn veelal niet meer dan 1000 woorden en eerlijk is eerlijk: er zit behoorlijke vaart in de beeldende schrijfstijl van Boozy. Er wordt over geen detail uitgeweid, tenzij er een aardige (woord)grap in zit, zoals: ‘de zuivel gaat als boter de kar in en ook de toetjes werken heerlijk mee’.
Aan die kwalificatie, ‘wc-literatuur’, zit geen waarde-oordeel verbonden. ‘Plee literatuur’ zijn luchtige, pretentieloze en geestige boeken, die het bezoek aan het kleinste kamertje plezanter maken. In dat genre is Puur Gelul absoluut een hoogvlieger en dat heeft alles te maken met Boozy’s unieke en Haagse beeldgebruik.
In één van de verhalen is Boozy’s koffiezetapparaat kapot en het duurt maar liefst drie weken voordat er een nieuwe arriveert. Wat doet Boozy in de tussentijd? ‘Ik consumeerde nu al de ouwe gebruikte koffiefilters als kauwgom tegen de afkickverschijnselen.’
Dat zie je voor je, zo’n man die onder de tatoeages zit, waarbij de gemalen koffie kauwend de mondhoeken verlaat. Boozy spaart zichzelf niet en is daarom de moeite waard.
