Beste Eric,
Jij componeerde ooit samen met Jochem Fluitsma een lied. Het nummer was geschreven voor een reclamecampagne van de Postbank, maar was zo’n succes dat het ook op single verscheen. Op 16 februari 1996 stond het op 1 in de Top 40.
Het heette: ‘15 miljoen mensen’.
Ik kan de tekst (van reclamemaker Frank Pels) nog zonder Google terughalen. “Land van 1000 meningen, het land van nuchterheid. Met z`n allen op het strand, beschuit bij het ontbijt. Het land waar niemand zich laat gaan, behalve als we winnen. Dan breekt acuut de passie los, dan blijft geen mens meer binnen. Het land wars van betutteling. Geen uniform is heilig. Een zoon die noemt z`n vader Piet. Een fiets staat nergens veilig. 15 Miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde. Die schrijf je niet de wetten voor, die laat je in hun waarde. 15 Miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde. Die moeten niet ‘t keurslijf in, die laat je in hun waarde. Het land vol groepen van protest. Geen chef die echt de baas is. Gordijnen altijd open zijn, lunch een broodje kaas is. Het land vol van verdraagzaamheid, alleen niet voor de buurman. De grote vraag die blijft altijd: waar betaalt `ie nou z`n huur van? `t Land dat zorgt voor iedereen. Geen hond die van een goot weet. Met nasiballen in de muur en niemand die droog brood eet.”
Maar het gaat me niet om de tekst.
Het gaat me om dat aantal.
Volgend jaar heeft Nederland zeventien miljoen mensen. Ik dook vanochtend maar eens in die cijfers. We bereikten de 15 miljoen in 1991. Dus er zijn er twee miljoen bijgekomen in 25 jaar. Is dat een explosieve groei? Nee. De vorige keer dat er twee miljoen bijkwamen, duurde dat korter dan 25 jaar, namelijk 21 jaar. De 13 miljoen mensen bereikte Nederland namelijk in 1970. De keer daarvoor duurde een groei met twee miljoen zelfs maar dertien jaar.
Toch is er iets drastisch veranderd.
Voor mijn gevoel zit de kern van het probleem in de zin ‘die laat je in hun waarde’. Op dat gebied is iets gruwelijk fout gegaan.
Waarvan je in mijn woonplaats Eesterga, met z’n 43 inwoners, overigens totáál geen last hebt. Voor linke mafklappers, rechtse imbecielen, militante herstelbetalingsactivisten en treurige godsdienstgekkies is hier namelijk geen plek. Die jagen we met de riek van ons erf. Hier, op het Friese platteland, laten mensen elkaar nog wél in hun waarde. Hier zijn we normaal.
Groet,
JanD
