Onlangs zag ik, en met mij een groot gedeelte van Nederland, hoe Paul de leeuw borstvoeding kreeg. Hij liep in een uitzending van Langs de Leeuw naar een kersverse moeder om eerst aan de ene, en vervolgens aan de andere tepel te drinken. De gezogene maakte deel uit van een groepje vrouwen dat graag vertelde over moedermelk, onderwijl kolvend, en matige uiteenzettingen gevend over de mens als zoogdier. Zo heel schokkend was Pauls actie eigenlijk niet. Het was wel passend.
Kaal en dik zag hij eruit als een volleerde zuigeling. Wel had ik een beetje medelijden met die vrouwen. Niet omdat Paul ze beroofde van voor baby’s bestemde proteïnen, maar omdat ze er zo ontzettend banaal uitzagen met die flapperende kolfflesjes aan hun borsten.
De uitgedronken Paul maakte wat grapjes, en riep concluderend uit dat het ‘best heerlijk’ was. Hij straalde en met hernieuwde energie ging hij verder met zijn show.
Had Paul dorst? Zijn gretigheid grensde aan het perverse, alsof er een soort verborgen drift de kop op stak – maar aangezien er ook talloze andere dranken in de studio aanwezig moeten zijn geweest, is slechts ‘dorst’ een onwaarschijnlijk motief. Zeker ook omdat het drinken van moedermelk rechtstreeks uit de uier nogal onconventioneel is, vooral als je een homoseksuele man bent van boven de vijftig.
Natuurlijk is de meest voor de hand liggende oorzaak een cynische: hij gebruikte die onlangs bevallen vrouw en haar melkklieren om kijkcijfers te scoren. Paul is ‘lekker gek’ en ‘ontzettend geestig’ dus die mogelijkheid greep hij meteen aan. Maar misschien is er hier iets teders aan de hand.
Nu heb ik niet zoveel verstand van homoseksualiteit, maar als ik een homoseksueel spreek, verbaas ik me zonder uitzondering over hun ambigue houding ten opzichte van vrouwen. Zo heb ik veel homo’s gekend die zich in de meest vernederende bewoordingen uitlieten over de vrouw, en vooral over haar geslachtsorgaan. Tegelijkertijd onderhielden ze louter vriendschappen met vrouwen. Ook konden ze vrouwelijke idolen niet genoeg prijzen. Zo’n idool wordt geloof ik een homo-moeder genoemd. Patricia Paay schijnt een homo-moeder te zijn. Imca Marina en Willeke Alberti ook. Homo-moeders en de drift die bij Paul de Leeuw opstak hebben iets gemeen, en daarin schuilt ook de verklaring voor dit curieuze mediamoment.
De homo neemt toch een uitzonderingspositie in. Hetero’s zullen hem voornamelijk vereenzelvigen met zijn seksuele voorkeur, iets waaraan ik me nu overigens ook schuldig maak. En daarmee wordt de homo constant herinnerd aan wat hij niet kan en niet wil: namelijk een vrouw bezitten zoals de heteroman dat wel kan, en wil, in vleselijke zin. Dat roept haat op (de vrouw in kwestie werd uiteraard ook een koe genoemd). Maar ergens moet dit gebrek gecompenseerd worden. Ziedaar de homo-moeder. Het moeten ontberen van de fysieke liefde van een vrouw gaat niemand in de koude kleren zitten, zelfs een homoseksuele man niet.
Iets in Paul wist dat. De spreekwoordelijke snaar werd geraakt bij de aanblik van zoveel vrouwelijkheid.
Er bestaat een grote kans dat deze theorie volstrekte onzin is. Toch moet ik daar elke keer aan denken als ik naar dat biologerende moment kijk. De vrouw die Paul haar borsten aanbood, had eigenlijk haar hand op zijn hoofd moeten leggen, en troostende woordjes moeten fluisteren.
Joep Smaling duidt voor ThePostOnline curieuze mediamomenten.
