Marine Le Pen, Geert Wilders en met hen velen in het nieuwe wilde Westen zeggen dat als we niet oppassen de islam Europa gaat veroveren. En als het zo ver komt wordt voor vrouwen de hoofddoek verplicht en krijgen onze kotertjes Koranles op de basisschool.
Zou dat nou zo wezen?
Bij de discussie over de problematiek van de in ons land oprukkende islam moet ik altijd denken aan de mop van het zwangere dienstmeisje:
Een dienstmeisje komt in tranen bij haar werkgeefster en vertelt dat ze haar betrekking opzegt omdat ze zwanger is. Zij heeft geen man en moet straks voor haar kind gaan zorgen. De werkgeefster heeft medelijden en komt na overleg met haar man met een briljante oplossing: zij zullen het kind adopteren. Zo kan het dienstmeisje op haar post blijven en daarmee ook nog veel in de buurt van haar baby zijn. Wat een fantastisch idee!
Ruim anderhalf jaar later gebeurt het echter nog een keer. Het meisje blijkt weer zwanger, nog eens strijken haar werkgevers de handen over de harten en ook het tweede kindje wordt liefdevol opgenomen.
Een maand of drie daarna meldt het dienstmeisje zich weer, wederom met de mededeling dat zij ontslag neemt.
“Waarom in godsnaam?”, vraagt de vrouw des huizes verbaasd.
“Een gezin met twee kinderen, dat wordt me te druk, mevrouw.”
Anekdotisch zal de vergelijking enigszins mank gaan, maar het gevoel is ongeveer hetzelfde: stank voor dank, gotspe bovenste plank. Verwelkomen wij andersdenkenden met open armen om later door ze ons eigen huis uit te worden geschopt, geknecht te worden of onder dwang te worden bekeerd tot een of ander middeleeuws geloof?
Dat is de angst die heerst.
Heer van stand Bolkestein meent echter dat de islam eerder bang moet zijn voor het Westen dan andersom. Veel jonge moslims zullen zich in de toekomst afkeren van dat weinig aanlokkelijke leven dat gedomineerd wordt door een streng en vaak ongenuanceerd geloof. Op het internet aanschouwen zij de andere mogelijkheden en dat doet ze kiezen voor vrijheid en welvaart. Het komt dus vanzelf goed.
Zo voelt het echter nu niet voor de meeste mensen, getuige de hoogoplopende debatten en scheldpartijen.
Voorstanders en tegenstanders kunnen zich opwinden over de multiculturele en multireligieuze samenleving en er elkaar er gepassioneerd over in de haren vliegen, het zal totaal geen zin en geen effect hebben. Alsof we zouden kunnen besluiten die samenleving al dan niet doorgang te laten vinden? De toekomst beweegt zich in haar eigen richting en doet dat op haar eigen tempo. Straks, over 100 jaar – of iets eerder of iets later – is iedereen een halfbloedje, zijn alle religies overal en nergens en is er op een bepaalde manier een wereldregering.
Zou je zeggen.
Wel is de vraag hoe we die 100 jaar gaan doorkomen. En daar gaat het nu om. Misschien moeten we ook zo de beweging van Wilders en Le Pen opvatten: niet per se tegen globalisering op zichzelf, maar als een remmende kracht omdat het tempo te hoog ligt. Het gaat te snel. Teveel tegelijk.
Ondertussen zitten we wel met wat flink doorgebakken peren – misschien omdat we niet goed geluisterd hebben naar Bolkestein, Fortuyn en Wilders – en is de vraag hoeveel bloed er vergoten gaat worden voordat die wereldregering in bedrijf is. Hoeveel gekken staan wij toe hun waanzin op ons uit te leven?
Er zijn er namelijk nogal wat: van doorgedraaide islammers en lawaaiige neofascisten tot vastgeroeste babyboomers en testosteroneuze machtspotentaten. Herkenbare wolven en wolven in schaapskleren, er zijn er velen die alles doen om te verhinderen dat de wereld verder komt.
En daar schiet me nou even geen enkele mop over te binnen.
