Euthanasie is sinds gisteren weer een hot item. De Volkskrant meldde dat artsenorganisatie KNMG de mogelijkheden voor euthanasie bij dementerende mensen wil beperken. Een goed idee, wat SGP-jongeren betreft. Waar wij minder gelukkig mee zijn, is het voorstel dat coöperatie ‘Laatste wil’ recent deed, om de mogelijkheden voor levensbeëindiging drastisch te verruimen. Hieronder leggen wij uit waarom.
De beschermwaardigheid van het leven staat voor SGP-jongeren voorop. Daarom wijzen wij de euthanasiepraktijk in zijn geheel af. God heeft met het leven een prachtig geschenk gegeven, daar moeten we zorgvuldig mee omgaan. Levensbeëindiging als keuze vinden wij een miskenning van de waarde van het leven en de dood geen redder in nood. SGP-jongeren laakt dan ook het voorstel van Laatste wil om de euthanasiepraktijk te verruimen. Maar we laten het niet bij woorden. Vanavond voert onze organisatie actie in Apeldoorn en is er in genoemde plaats een debat georganiseerd door SGP-jongeren Apeldoorn over euthanasie, waar onder andere Jos de Wijk, initiator van Laatste wil aan deelneemt.
Gelukkig reageren ook veel niet-christenen afwijzend op het voorstel van Laatste Wil. Op bijvoorbeeld Nujij.nl blijkt dat veel van de reageerders, christelijk en onchristelijk, het initiatief eveneens niet kunnen waarderen.
Een punt dat vaak naar voren komt, is dat de dood zo te makkelijk wordt gemaakt. Veel mensen kennen het gevoel dat ze het leven even niet meer aankunnen, bijvoorbeeld bij het stranden van een relatie. Ondanks hun autonomie kan hen in deze situatie moeilijk volledige toerekeningsvatbaarheid worden toegeschreven. Wanneer de dood binnen 24 uur in een bruine enveloppe thuisbezorgd kan worden, wordt de drempel op dat moment erg laag om het leven vaarwel te zeggen. Terwijl iedereen weet dat een gebroken hart op een gegeven moment heelt. De dood is dan geen valide oplossing. Levensbeëindiging als pijnbestrijding is een miskenning van het definitieve karakter van de dood. Er is geen herstel meer mogelijk. Wie het levenseinde zo makkelijk beschikbaar maakt, reduceert de dood tot een sinecure en doet die in de uitverkoop.
Belangrijk is ook dat de euthanasiewetgeving wordt gekenmerkt door zorgvuldigheid. Als er dan helaas (!) toch euthanasie plaatsvindt, is – pragmatisch gezien – uiterste zorgvuldigheid geboden. Dit is reeds in de discussie rond de ‘pil van Drion’ meermaals naar voren gebracht, maar ook in 2011 nog betoogd door de directeur beleid van KNMG op een symposium van de NVVE. De criteria voor euthanasie zijn behoorlijk ruim, zeker door ontwikkelingen in de jurisprudentie. Tegelijk wordt er wel gekeken naar factoren als de medische grondslag en uitzichtloosheid van het lijden. Dat kenmerkt de euthanasiepraktijk en komt de kwaliteit en transparantie daarvan ten goede. Die moet niet worden geslachtofferd voor de verruiming van de euthanasiewetgeving.
Een laatste punt dat overwogen moet worden, is het gevaar voor anderen. Als dit middel vrijelijk beschikbaar komt, wordt het makkelijk een ander om te brengen. Zonder cru te willen zijn, is het vrij eenvoudig om deze pil door de pasta of de boerenkool te kruiden en een medemens te vermoorden. Laatste wil vergeet dat de autonomie van burgers in onze rechtsstaat ingeperkt wordt door de zelfbeschikking van medeburgers. Wanneer het gevaar aanzienlijk is dat mensen makkelijk vermoord kunnen worden door het vrij beschikbaar worden van levenseindemiddelen, wordt hun autonomie daarmee teveel aangetast.
Christenen en niet-christenen weten allen dat we in een onvolmaakte wereld leven. Euthanasie is daarvan een bewijs. Maar het is niet de oplossing. De liefde van Jezus Christus biedt heling bij gebrokenheid, troost bij verdriet en een perspectief voorbij de dood. Wie die liefde kent, zal met vreugde uitzien naar het door God bepaalde tijdstip van het levenseinde, in plaats van zelf het heft in handen te nemen. Om op het moment van sterven voor altijd verlost te worden van gebrokenheid, verdriet en pijn. Met dat medicijn kan de pil van ‘Laatste wil’ op geen enkele wijze concurreren.
Martin Holleman, Jan Mark Ten Hove en Jan-Willem Kranendonk zijn respectievelijk bestuurslid communicatie, beleidsadviseur en voorzitter van SGP-jongeren.
