Deze week het vervolg op ‘the power of nightmares’ serie. De tweede aflevering ‘the phantom victory’ gaat in op de kortstondige vriendschappelijke relatie tussen de neocons en de islamisten. De Sovjet invasie van Afghanistan bracht beide partijen dichter bij elkaar. Reagan droeg de lancering van de Columbia spaceshuttle zelfs op aan de (toen nog) Afghaanse vrijheidsstrijders. Misschien was deze zegening van de Columbia een voorbode voor wat er te wachten stond in de toekomst.
De CIA steunde ook actief de oprichting van de Mujahideen in de Pakistaanse madrassa’s. De Mujahideen werd zelfs door de CIA getraind in terreurtactieken. Achteraf gezien misschien niet de beste keuze. Hier komt ook de al Ciada alluhoedje theorie vandaan. Het heeft echter meer te maken met blowback dan één groot complot. Maar goed, toen was de Sojvet Unie en het communisme het grote kwaad en ‘your enemy’s enemy is your friend’ was toen de heersende gedachte.
Met het de Sovjet Unie als symbool voor het kwaad konden de neocons en de islamisten wel met elkaar door één deur. Toen uiteindelijk de Berlijnse muur en de Sovjet Unie in elkaar stortte was dit kwaad van het wereldtoneel verdwenen. De Sovjet Unie zakte uiteindelijk door de eigen hoeven heen door hun verrotte politieke en economische systemen en niet door het beleid van Reagan of de overwinning van de jihadisten in Afghanistan, zoals de neocons en de islamisten claimden.
Door het wegvallen van deze vijand was het onvermijdelijk dat beide partijen in elkaar het nieuwe kwaad zagen. De neocons denken in zwart/wit beelden en hebben een goed en kwaad verdeling nodig om hun boodschap te kunnen overbrengen. Ze zien de liberale waarden als de zwakte van het westen en gebruiken het fundamentalistische christendom als een nobele leugen. Net zoals de islamisten de fundamentalistische interpretatie van de Islam gebruiken om de mensen aan zich te binden.
Deze week zien we dus de kortstondige vriendschap en de onvermijdelijk breuk van deze twee bewegingen. De angst regeert.
