Wij herdenken onze oorlogsdoden door ietwat stijfjes op de Dam te gaan staan. Als iemand daar een beetje herrie maakt, rennen we weg en is het hek er spreekwoordelijk pleite. Nee, dan herdenken ze in Amerika toch een beetje anders op hun Memorial Day, de laatste meimaandag van het jaar. Het is niet alleen een gedenkdag, ook een feestdag. En dat proef je. In alle opzichten een uitbundig, veelkleurig en -het mag daar- ongegeneerd patriottisch feest. Lawaaiig ook. Zeker de dag ervoor. Dan ziet Washington DC de Run to the Wall, de Rolling Thunder Run naar het Vietnam Veterans Memorial. Tienduizenden veelal Vietnam- en andere veteranen op hun bikes door de straten van DC.
Het begon in 1987 als een protestrit, een aanklacht tegen het gebrek aan aandacht voor Amerikaanse krijgsgevangenen en vermisten uit met name de Vietnamoorlog. De Run om aandacht groeide verder tot een eerbetoon aan alle Amerikaanse gesneuvelde militairen, zo niet een eerbetoon aan iedereen die in uniform het land dient. Vanaf 1995 werd de Run een vast voorafgaand onderdeel van het Memorial Day gebeuren in Washington. Het handvol bikers in 1987 zwol aan tot 350 duizend (2008). Wat een rollende donder aan prettige decibels oplevert. Vreedzamere decibels dan de gelijknamige bommendrop-campagne boven Vietnam in de periode 1965-1968, waar de Run haar naam aan ontleent. Nu een distant thunder.
(Foto: rollingthunderrun.com)
Zoals de Rolling Thunder Run onderdeel werd van Memorial Day, werd de Lone Marine onderdeel van de Run. Vets klimmen inmiddels alleen voor hem al ver weg in het zadel. Marine Staff Sergeant Tim Chambers op zijn middenstreep in DC is een saluut waard. Iets wat hij uren volhoudt.
Een lesje RESPECT
The story of The Lone Marine
Rolling Thunder Run (2012)
U vindt dat biker herriegedoe niks? Liever iets stillers, iets strakkers?
USMC Silent Drill Platoon
http://www.youtube.com/watch?v=5xteDjaNKY0
