“Misschien is dat wel de eerste opdracht voor het onderwijs na de schok van 13 november: aan jonge mensen uitleggen dat het belangrijk is de verwezenlijkingen van onze samenleving te koesteren. En dat vrede geen godsgegeven eeuwigdurend geschenk is, maar een tijdelijke toestand, die enkel kan blijven duren als we ons bewust zijn van wat ons bedreigt en bereid zijn om desnoods met geweld onze democratie te verdedigen.
Parijs deed ons brutaal ontwaken uit het naïeve, vooral door weldenkend links gekoesterd wereldbeeld dat nu meer en meer op een gevaarlijk waanbeeld lijkt: dat alle conflicten harmonieus op te lossen zijn.
De verpletterende stilte van links nu is tekenend voor de ontreddering van het zelf opgelegde correcte denken, dat de tekens van het groeiende fundamentalisme niet wou zien, uit angst beschuldigd te worden van islamofobie. En er een haast principieel schuldgevoel op nahield dat alle onheil in de wereld aan westerse interventies, kolonialisme en imperialisme toeschreef.
Die vastgeroeste overtuiging van het eigen politiek correcte gelijk heeft er voor gezorgd dat links langzaam vervreemd is van de gewone burger, die al lang niet meer luistert.”
Vlaming Luckas Vander Taelen is niet zo geliefd bij politici en journalisten in zijn eigen land. Hij is dan ook erg realistisch. U begrijpt natuurlijk dat zoiets niet kan worden geaccepteerd, realisme. Complete artikel, in z’n geheel quotewaardig, in Knack.
