Muriel Rouw noemt zichzelf een ‘kritische’ fan van Heleen van Royen. En een Veluwse doos. Ze vraagt zich af waar de gevierde schrijfster de puf en tijd vandaan haalt voor al haar spannende avonturen. Want Rouw heeft het best druk, schrijft ze. Toch lukt het haar om ‘af en toe met die suffe kantoorbaas van me de luchtige lakens op te zoeken’. Lezers die terugschrijven, Van Royen vindt het leuk en komt er morgen op terug. “En als slaapmutsje willen Pauw en Witteman me ook nog weltrusten zeggen met items waar je de volgende dag echt over mee wil kunnen praten. En nog steeds geen sexy moment in huize Rouw te bekennen.”
“Lieve Heleen,
Hoe doe jij dat toch? Begrijp van Youp dat je ook met hem weer één van je wildste weken hebt beleefd. Maar bij jou moet toch ook de schoorsteen roken? Waar haal jij de puf en de tijd vandaan om toch zo gevierd door het leven te gaan? Jaloezie mijnerzijds, want ik ben maar zo’n Veluwse doos die ’50 Tinten Grijs’ vergeeld in de vensterbank heeft staan en me louter druk maak om de stof die erop ligt.
Terwijl jij de zoveelste Marlies Dekker beha parmantig loop te showen op een willekeurige rode loper, met een verovering die je zoon zou kunnen zijn. Of is dat ook pure business? Gewoon keihard werken aan je B.V? De B.V. Heleen van Royen die ons ingedutte 40’ers moet doen geloven dat het allemaal niet zo ingewikkeld is. Druk met je gezin, opleiding en of werk? Toch stomende bedscènes tussen de bedrijven door, gewoon omdat je het waard bent of zoiets L’Oreal-achtigs.
Laat ik je meenemen in een doordeweekse dag zoals ik ‘m maar al te vaak beleef. Voorop gesteld dat bij ons ook de schoorsteen moet roken en ik niet met een dampend boek in de top tien bij de Bruna lig, en dientengevolge op een iets ander budget leef dan jij. Maar ook dat is weer pure kift.
Ik heb vier kinderen in een leeftijd dat er eigenlijk altijd wel wat loos is. De ochtend gaat als een trein, eerlijk is eerlijk. In twee ploegen. De eerste twee zijn om half zeven de deur uit en de laatste twee om half acht. Dan is er rust. Maar het huishouden moet gedaan. Hoezeer ik het ook probeer te ontkennen, puilt mijn wasmand uit, zit de vaatwasser vol en is er altijd wel beddengoed wat verschoond moet worden. De stofzuiger jengelt om aandacht en links en rechts ligt er troep wat schreeuwt om een definitieve plek. Voor ik er erg in heb, ben ik zo een paar uur verder en heb ik nog niks ‘vrouwelijks’ of ‘Heleen van Royen’igs’ gedaan. De voordeurbel klingelt door diezelfde kinderen die ik voor mijn gevoel even daarvoor toch echt de deur heb uitgeschoven. Ze hebben levendige verhalen over wat er allemaal ‘toen, en toen, en toen’ gebeurd is. Meestal was er iets niet eerlijk en is er iets kwijt of kapot waar ik dezelfde dag nog iets aan moet doen. Niet echt sexy zeg maar.
Vervolgens rinkelt de telefoon met vriendjes of vriendinnetjes die willen komen spelen of vragen of die van ons daar komen, en of er wordt gebracht dan wel gehaald. Als we die logistieke planning op de rit hebben, volgt meestal een onverwachts evenement de volgende dag op school waarvoor het e.e.a. nodig is wat nog niet voorradig is ‘en of ik dat maar even wil regelen’. Als dan de speelafspraakjes gepland en afgesproken zijn, de benodigde attributen gekocht zijn, kan ik doorgaans rekenen op iets wat onverwachts kapot of kwijt is. Dingen zoals een bril, zwembroek, gymschoenen, schoolschrift, of die ene speciale pen. Wat echt geen dag meer kan wachten, want toen en toen vroegen ze er ook al om. En die bril die nu al dagen kwijt is, geen idee. Wilde wel vragen of ie gevonden was, maar lukte echt niet omdat bladiebladiebla…
Mijn thermometer loopt op Heleen. En niet van hitsigheid. Ik wil graag het avondeten op tijd op tafel zetten zodat ook mijn romantische avond kan beginnen. Maar er lopen nog teveel kinderen rond die niet van mij zijn. En als het spulletje eenmaal op bed ligt, en ik de kleren voor morgen klaar heb liggen, wil de tuin nog even een laatste sproeier voor het slapen gaan. Moet gebeuren, wil je de buufjes een beetje leuk ontvangen op je terras. Manlief staat gras te harken na een maaibeurt en op social media moet nog het e.e.a. worden geliked. Je doet gewoonweg niet mee als je niet eventjes je facebook hebt ge-updated. En dan hebben we ook nog zo’n reuze opzetzwembad in de tuin met geen idee hoeveel kube water, maar wat maar al te graag groen wil worden en heel graag z’n dagelijkse chemicaliën mix wil hebben. En als slaapmutsje willen Pauw en Witteman me ook nog weltrusten zeggen met items waar je de volgende dag echt over mee wil kunnen praten. En nog steeds geen sexy moment in huize Rouw te bekennen.
Maar zelfs met dit rooster lukt het deze Veluwse doos toch om af en toe met die suffe kantoorbaas van me de luchtige lakens op te zoeken. En het mooie is. Geen Marlies Dekker beha nodig! Geen rode loper met welke pukkelige puber dan ook. Lig niet plat op m’n buik bij de Bruna. De ’50 Tinten Grijs’ schreeuwen nog steeds om afgestoft te worden, maar lig nu ff lepeltje, lepeltje met someone my own age. Moet je ook ‘ns doen, echte aanrader!!”
