In de vorige afleveringen hebben we de opkomst van de neocons en de radicale islamisten in de jaren ’60 kunnen zien. Daarna vormden beide groepen een tijdelijk en ongemakkelijk bondgenootschap tegen het communisme. De invloed van beide ideologieën bereikte in de jaren ’80 hun hoogtepunt. Maar door de val van het communisme marginaliseerde de rol van de neoconservatieven in de Amerikaanse politiek zich en de gewelddadige revoluties die de islamisten in het Midden-Oosten voor ogen hadden mislukten faliekant.
In de vorige aflevering hebben we kunnen zien dat de gewelddadige revoluties door de islamisten een averechts effect hadden. Men dacht dat de mensen door het geweld wakker werden geschud en zich zouden aansluiten bij de Islamitische revolutie. De terreur campagne van de islamisten zorgde echter alleen maar voor vervreemding bij de normale bevolking en de populariteit van de islamisten onder de bevolking in het Midden Oosten kelderde.
Wat overbleef was een fractie van gedesillusioneerde islamisten als al-Zawahiri en Bin Laden die inzagen dat ze hun strategie moesten veranderen. In plaats van het aanvallen van de dictaturen in het Midden Oosten zouden de aanvallen direct moeten worden gericht op het Westen om zo een Islamitische revolutie te ontketenen. Deze nieuwe strategie resulteerde in de aanslagen op de Amerikaanse ambassades in Kenia en Tanzania in 1998.
De organisatie al Qaeda was een verzinsel van Jamal al Fadl. Jamal al Fadl was een voormalig volgeling van Osama Bin Laden maar was op de vlucht sinds hij geld had gestolen van diezelfde Bin Laden. De FBI gebruikte al Fadl als getuigen om te bewijzen dat Bin Laden een terreurorganisatie had opgezet, hier werd al Fadl met honderdduizenden dollars ook goed voor beloond. Dit wilde de FBI bewijzen om zo de hoofd van de organisatie verantwoordelijk te kunnen houden.
Al Fadl noemde deze organisatie al Qaeda. Met al Qaeda had men een organisatie in gedachte zoals de maffia. Een goed gestructureerde organisatie met een duidelijke hiërarchie en opgemaakt uit terreurcellen aangestuurd door Bin Laden. Al Qaeda als organisatie bleek echter helemaal niet te bestaan en voor het onderzoek van de FBI had Bin Laden zelf nooit de naam Al Qaeda in de mond genomen.
Maar het idee van al Qaeda als een internationale terreurorganisatie was voor zowel de radicale islamisten als de neocons een bron van invloed en macht. Door de publiciteit van al Qaeda kon de ideologie van Bin Laden en al Zawahiri zich verspreiden en hadden de neocons een nieuw vijandsbeeld die het communisme kon vervangen. In het Westen leidde de angst voor al Qaeda tot massale paranoia en de erosie van de vrijheid in de westerse maatschappijen.
Hoe dit allemaal tot stand kwam kunt u zien in de laatste aflevering:
