Het gaat mis. Ja, natuurlijk ook met de vluchtelingen en de integratie en zo, maar daar heb ik het niet over, dat weten we onderhand wel. Waar het echt gevaarlijk mis mee aan het gaan is, is hoe ik over al dat soort dingen denk. Er vindt een langzame verschuiving van binnen plaats, in de diepe krochten van de grijze hersenmassa. Heel voorzichtig komt de behoefte aan een sterke man opzetten, aan krachtige wetten en aan strenge straffen. Ik wil eigenlijk dat er nou eens iemand met zijn vuist op tafel slaat en zegt: en nu is het genoeg! Iemand die orde op zaken stelt. Daar verlang ik naar. O jee.
Ik stelde dat verlangen vast toen ik me realiseerde dat ik, als ik zou moeten kiezen tussen verhuizen naar Singapore of naar Chicago voor de eerste zou kiezen, even los van de taal en het weer . In Singapore is bijna geen criminaliteit en hebben ze de muggen afgeschaft, maar moet je je kop houden anders gaat ie d’r af – bij wijze van spreken – terwijl in Chicago de vrijheid heerst maar de kids op straat worden neergeschoten. Vertelde Obama ons met tranen in de ogen.
Ik merk dus dat ik sterk geneigd zou zijn te kiezen voor Singapore, veiligheid belangrijker makend dan democratie. En dat is eigenlijk heel verschrikkelijk. Hoe heeft zo ver kunnen komen?
Het grote gevaar zit ‘m vaker in de gevolgen van de gebeurtenissen dan in de gebeurtenissen zelf. Wat ellende en rampspoed aangaat overtrof de tweede wereldoorlog ruimschoots de problemen van de decennia daar aan voorafgaand, hoewel die toch bepaald niet gering waren. En is dat niet waar we het allemaal steeds over hebben en waar we de hele dag bang voor zijn: een escalatie die vergelijkbaar is met die oorlog die ons land tot op de dag van vandaag traumatiseert?
Hoe verder we de problemen op hun beloop laten, hoe groter de behoefte aan de sterke man zal worden. Kijk naar Polen. Weliswaar zijn er nog geen grote aantallen slachtoffers gevallen, maar daar is de bom in zekere zin toch al gebarsten: de tegenkracht heeft de meerderheid in het parlement gekregen en knabbelt nu grimmig aan de grondwet. En dat zou wel eens heel goed de inleiding tot een catastrofe kunnen zijn.
Hoe dacht u dat PIS aan die meerderheid is gekomen? Briljante marketing? Nee, het succes komt door onderdrukking van de wensen van het volk. Door onderdrukking van de democratie.
Het is dus niet dat ik pleit voor het gedachtegoed van het rechtse populisme, ik pleit voor het mechanisme van de communicerende vaten die de democratie maakt tot wat zij is. Pas als Wilders en Le Pen – heeft u hun partijprogramma’s trouwens wel eens gelezen of gaat u alleen af op de soundbites om u heen? – als volwaardige gesprekspartners geaccepteerd en aanvaard worden, kunnen we er met zijn allen onze schouders onder zetten en de problemen te lijf gaan. Niet de PVV is de kanker van ons politieke systeem, het is de PvdA die elke samenwerking met de PVV weigert en alles wat die partij in de kamer te berde brengt per definitie boycot. Zij zijn de NSB’ers van nu. Zij zijn het die de schuld zullen krijgen na de aanstaande catastrofe. Omdat ze de democratie om zeep hebben geholpen.
Blijft over een simpele vraag: hoe krijgen we Aboutaleb daar weg?
