Gisteren was er een opmerkelijke bericht te lezen op AD.nl. De 53-jarige Hagenaar Harry verloor 3 jaar geleden zijn baan als straatveger door bezuinigingen. Harry belandde hierdoor in de bijstand en moet nu straten vegen om zijn uitkering te behouden. Harry merkt terecht op dat hij zich uitgebuit voelt want hij verdient nu per maand 400 euro minder.
Dit is een bizarre situatie waarin Harry zich bevindt en de uitleg van de Haagse wethouder Henk Kool (PvdA) is nog ridiculer. Volgens Kool is het werk geen tegenprestatie voor de bijstand, wat dan wel is dan de vraag? Volgens de woordvoerder van de wethouder zijn dit re-integratietrajecten die ervoor zorgen dat werklozen weer werkritme en -ervaring opdoen.
Een mooi gestandaardiseerd antwoord die niks van doen heeft met de realiteit waarin Harry zich bevindt. Werkritme en werkervaring opdoen? De man werkte al als straatveger, het enige verschil is nu dat hij 400 euro per maand minder verdient.
Dit is dus de keerzijde van het werken voor een uitkering. Het kan ook leiden tot exploitatie door de overheid die zijn kosten moet drukken. Onder druk van de vele bezuinigen is dit een slinkse constructie om minder geld kwijt te zijn aan arbeidslonen.
Het is ook vrij ironisch dat de Partij van de Arbeid, die ooit opgericht was om de exploitatie van arbeiders tegen te gaan, nu zelf meewerkt aan deze exploitatie. Het werken voor de bijstand lijkt op het eerste gezicht een rechtvaardig beleid. Het heeft helaas wel nare bijwerkingen zoals de mogelijkheid tot exploitatie van medewerkers van de overheid gemotiveerd door bezuinigingen. Want mensen worden gedwongen om voor een slechtere compensatie hetzelfde werk te doen.
