Onlangs werd in het Russische lagerhuis een wet aangenomen die het verspreiden van homoseksuele propaganda onder minderjarigen verbiedt. Dit betekent dat het in de toekomst voor homoseksuelen verboden zal zijn op straat te zoenen of elkaars hand vast te houden. Ook is erkennen dat homoseksualiteit een natuurlijk fenomeen is streng verboden. Vanuit ons oogpunt gaat deze wet volledig tegen menselijke waardigheid in: vrijheid van liefde is normaal, en elk land dat hierin niet progressief is, is domweg achterhaald. In Rusland is de heersende opinie hierover echter totaal anders.
De Russische samenleving is nooit écht dol geweest op homo’s. Zo schreef de schrijver Gorki dat “homoseksuelen de oorzaak van het fascisme zijn” – in een ideale, communistische samenleving zouden ze simpelweg niet bestaan.
De afgelopen jaren is het land op het vlak van homoseksualiteit niet veel veranderd. Een recent onderzoek toonde aan dat nog geen vijf procent van de Russen aangeeft homoseksualiteit geen probleem te vinden. Een aanzienlijk deel van de ondervraagden vond liquidatie een goede optie. Deze wet is daarom, hoe mensonterend hij ook is, volledig democratisch.
Vanuit Nederlands perspectief is dit lastig voor te stellen – democratie en mensenrechten worden vaak in één adem genoemd. Als ergens een wet wordt aangenomen die haaks staat op de mensenrechten is dit het teken van een misleid volk. Iemand die strijdt voor meer democratie, strijdt automatisch voor het volk en daarmee ook voor vrijheid van het hele volk. Men zou toch niet democratisch kunnen kiezen voor een wet die het onderdrukken van een deel van de beschaving toestaat?
In het niet-Westerse deel van deze wereld is dit vaak echter wél het geval. Democratie betekent simpelweg dat een regel door de meerderheid van de samenleving ondersteund wordt. De opinie van minderheden doet er in deze niet toe. Er zijn immers weinig dingen zo democratisch als een steniging – plezier voor velen, en slechts één persoon komt er écht slecht vanaf.
We zouden er goed aan doen het onderscheid tussen democratie en mensenrechten goed in het achterhoofd te houden. Poetin veroordelen voor ondemocratisch gedrag wegens het ondertekenen van deze wet is ronduit onzinnig. Als hij de wet zou weigeren te ondertekenen zou hij tegen de verlangens van de overgrote meerderheid van Russen ingaan, en daarmee juist ondemocratisch handelen. In deze zaak volgt hij als een ‘goed’ leider de wensen van zijn volk.
Maar ook de steun voor vrijheidsstrijders is, met deze wijsheid in het achterhoofd, niet zo gemakkelijk. Ja, ze vechten voor democratie. Maar wat betekent deze democratie precies voor hen? Het recht om de helft van de bevolking als vee te beschouwen? Het recht om kinderen te laten werken? Het recht om vrouwen onderwijs te ontzeggen?
Blinde steun voor ‘La Résistance’ is in veel gevallen niet enkel ondoordacht, maar ook gevaarlijk. Wie weet faciliteer je met je steun een waar feest van democratie, waarin meisjes niet meer naar school mogen en onderdrukking van homo’s ineens niet meer strafbaar is.
‘Anastasia’ is een pseudoniem. De werkelijke naam van de auteur, overige persoonsgevens en dwingende redenen voor anonimiteit zijn bij de redactie bekend.
