Na Newt Gingrich kondigde deze week de tweede schijnbare kanshebber zich als kandidaat voor de Republikeinse nominatie in aanloop naar de Amerikaanse verkiezingen van 2012. Tim Pawlenty, voormalig Gouverneur van Minnesota, werd al tijden getipt als één van de kandidaten, maar lijkt nauwelijks een serieuze kans te maken. Toch is zijn keuze om zich kandidaat te stellen een logische. Soms loopt de weg naar macht via een verloren verkiezingsstrijd.
Talking Points Memo houdt een overzicht bij van de peilingen die gedaan worden naar de populariteit van bijna alle Amerikaanse politici. Pawlenty’s grootste probleem is dat veel Amerikanen hem nauwelijks lijken te kennen. Uit de peilingen rond Pawlenty’s favorability blijkt dat maar 35 procent van de Amerikaanse bevolking een mening over hem heeft. Een grote meerderheid kent hem dus niet of nauwelijks. Verder blijkt dat zijn favorability op 12,6 procent ligt, tegen een unfavorability van 22,4 procent. Dat betekent dus dat, van de mensen die een mening over Pawlenty hebben, 64 procent een negatieve mening over hem heeft, tegen 36 procent die een positieve mening over hem heeft. Toen hij in december afscheid nam als Gouverneur van Minnesota bleek dat in zijn thuisstaat een meerderheid van de bevolking vond dat hij het slecht had gedaan. Vergelijk dat met de peilingen van bijvoorbeeld Huckabee of Romney, dan zie je dat Pawlenty bijzonder slecht scoort. Toch zijn er vele scenario’s te bedenken waarin Pawlenty beter uit de verkiezingsstrijd komt dan hij erin ging.
Primaries
Als Pawlenty het tegen de echte favorieten zoals Romney, Huckabee en Palin moet opnemen in de primaries maakt hij zoals gezegd weinig kans. Toch hoeft een verlies bepaald geen probleem voor hem te zijn. Pawlenty wordt dit jaar 51 en heeft nog voldoende tijd om in een later stadium een nieuwe poging te wagen. Hij zal de komende tijd actief campagne gaan voeren in de vier staten die hun voorverkiezingen in een vroeg stadium houden: Iowa, New Hampshire, Nevada en South Carolina. In die staten werkt hij dus aan zijn naamsbekedheid, terwijl zijn kandidaatstelling ook nationaal aandacht oplevert. Alle tijd en energie die hij nu aan een campagne besteedt, kan hij in een latere verkiezingsstrijd voor zich laten werken als hij er in slaagt om, bijvoorbeeld door boeken te schrijven en bij een zender als FOXNews aan de slag te gaan als commentator, zichtbaar te blijven in de jaren die volgen op een verloren verkiezingsstrijd. Romney en Huckabee verloren vier jaar geleden tijdens de primaries van de Republikeinen, maar hebben hun reputatie en naamsbekendheid daarmee vergroot. Hoe langer Pawlenty een serieuze kandidaat blijft, des te meer zal zijn naamsbekendheid groeien.
Bovendien biedt een gooi naar de Republikeinse nominatie hem een andere kans: het vice-presidentschap. Pawlenty werd vier jaar geleden al door velen getipt als kanshebber voor een plaats naast McCain als vice-president, tot Palin tegen alle verwachtingen in die rol kreeg toebedeeld. Een serieuze kanshebber die Pawlenty weet te overtuigen om zich als tweede man bij hem of haar aan te sluiten, weet zich verzekerd van de stemmen die Pawlenty anders had gewonnen. Vooral Huckabee, die een sterk christelijk profiel heeft maar weinig reputatie als het gaat om financieel conservatisme, kan Pawlenty wel gebruiken als tweede man. Dat betekent niet alleen dat hij toch nog in het Witte Huis kan komen, maar ook dat, als Huckabee/Pawlenty mocht winnen van Obama/Biden in 2012, Pawlenty meteen de favoriet zou zijn om in 2020 namens de Republikeinen de strijd aan te gaan.
General election
Er is ook nog een kans dat de absolute favorieten zoals Huckabee, Romney en Palin besluiten zich niet verkiesbaar te stellen. Dat zou het geval zijn als ze zich realiseren dat hun kans over vier jaar veel groter is, wanneer ze niet de strijd met een zittende president aan hoeven te gaan. In dat geval zal alleen de tweede garnituur Republikeinen, Gingrich, Trump, Barbour, zich verkiesbaar stellen en maakt Pawlenty ineens een kans op de nominatie. Desondanks lijkt zijn kans op het presidentschap klein. Pawlenty heeft geen bevolkingsgroep waar hij op terug kan vallen, zoals Obama op de zwarte bevolking kan bouwen en Palin vrouwen en gunowners aan zich bindt, lijkt weinig mensen tot politiek activisme te inspireren, heeft zijn belofte om de financiën in Minnesota op orde te brengen zonder belastingen te verhogen op beide terreinen niet waar kunnen maken en heeft zelfs moeten aanzien hoe de Supreme Court zijn pogingen om de financiën onder contrôle te krijgen ongrondwettelijk verklaarde. Alleen een externe toevalligheid, denk natuurramp, economische crisis of terroristische aanslag, of een enorme blunder van Obama, een buitenechtelijke affaire of bewijs dat hij toch niet in Amerika geboren is, biedt Pawlenty een kans op winst.
Indien Pawlenty de general election verliest, verspeelt hij zijn kansen op een plek in het Witte Huis. Slechts heel zelden kan een kandidaat na een verloren race nog rekenen op een nieuwe nominatie enkele jaren later. Ook dat is echter geen groot probleem. Dankzij de schijnwerper van ruim een jaar campagnevoeren, zou Pawlenty na een verloren race ineens één van de bekendste Republikeinen zijn, zoals John Kerry na de verloren strijd tegen George W. Bush ook ineens een vooraanstaande Democraat werd. In 2014 kan Pawlenty dan een poging wagen om Senator te worden namens Minnesota, waar hij dan bijzonder goede papieren voor heeft. Bovendien zal hij direct één van de prominenste Senatoren worden. Hoewel de kans dat Pawlenty de volgende president van Amerika wordt bijzonder klein lijkt, alle toevalligheden moeten precies in zijn voordeel uitpakken, levert eigenlijk elk mogelijke scenario hem winst op. Tussen nu en november 2012 legt Pawlenty de basis die hem de rol van prominent Senator, vice-president of op termijn zelfs president van Amerika kunnen opleveren. Soms loopt de weg naar macht via een verloren verkiezingsstrijd.
Adriaan Andringa zal tot de presidentsverkiezingen in 2012 twee wekelijks verslag doen van het Amerikaanse politieke schouwspel.
