Dr. Deen kan de prullenbak in, want de werkelijkheid is altijd gênanter. Een linkse burgemeester met bakkebaarden die ooit in een punkband speelde, landt op een eiland met vrijgevochten Friese jutters. Hoe lang gaat zoiets goed? Nou, toch nog bijna drie jaar.
Yorick Haan, ooit de jongste burgemeester van Nederland, stapte dit weekend op als burgemeester van Vlieland, nadat de gemeenteraad het vertrouwen in hem opzegde.
Het verhaal gaat dat hij met de vrouw van de makelaar in het dorp – een knappe sportieve blondine afkomstig uit Alkmaar – een amourette was gestart en dat de huizenbemiddelaar – een ex-marinier- hem thuis even terecht was komen wijzen.
‘Als hij kruidenier in Appelscha was geweest was het nooit nieuws geworden’, zegt Folkert Janssens, oprichter van weblog ‘t Ommetje, de digitale ons-kent-ons site op het Waddeneiland.
Maar ja, Yorick Haan was geen kruidenier, maar de baas van eiland dat tegenwoordig als het Capri van de lage landen wordt aangeprezen.
Wat er precies is voorgevallen wordt niet duidelijk. Haan verklaart in het AD dat de makelaar hem met een stuk hout te lijf wilde gaan en met de dood bedreigde: ‘Ik zag moord in die man z’n ogen. En iemand met zulke bloeddoorlopen ogen, is niet voor rede vatbaar.’
Een crime passionelle die nog net kon worden voorkomen, omdat Haan, die aan zijn kippenhok aan het bouwen was, zijn tuin kon invluchten.
De makelaar – die aan deze site geëmotioneerd smeekt zijn naam niet te noemen – geeft toe ‘op bezoek‘ te zijn geweest, maar relativeert het gewelddadige karakter van het rendez-vous. Tegen ThePostOnline: ‘De zaak wordt overdreven. Ik ben een keurige huisvader en staat bekend als een betrouwbare man. Ik ga discreet om met informatie en ken het dorp.’
Janssens nuanceert de dorpsrel nog iets verder: ‘Het zou ook kunnen zijn dat er slechts een begin van een affaire was. Dus, dat Haan niet zoveel te verwijten valt.’
Vlieland telt 1200 inwoners die elkaar bijna allemaal kennen. Wie hier in het cafe te lang bij iemand blijft zitten van de andere sexe, kan de volgende dag rekenen op een publieke nabeschouwing waarbij de feiten ‘een goed verhaal’ niet in de weg moeten staan.
Yorick Haan was geen slechte burgemeester, zeggen eilanders. ‘Hij had een fabelachtige dossierkennis’, zegt Janssens, ‘en heeft zich echt ingezet voor inwoners. Andere burgemeesters hadden soms de neiging op te komen voor toeristen.’
Toch ging er iets mis. Twee jaar geleden kwam Haan bij enkele Vlielanders in opspraak, omdat hij zijn macht zou hebben misbruikt bij een politieonderzoek. Dat onderzoek spitste zich toe op een privé-zaak. De kwestie was als volgt.
Burgemeestersvrouw Edith zou visboer Gerrit Grijpstra, een stoere blonde man met zeebonk tatoeages, hebben gestalkt.
Grijpstra, die dezer dagen bij Omrop Fryslan overigens lekker vals tekeer gaat over het vertrek van de burgervader, verklaart tegen ThePostOnline: ‘Ik vond dat Haan zijn macht misbruikte in die kwestie, omdat hij de zaak niet netjes oploste, maar zich ermee bemoeide’, zegt de man die door anderen wordt omschreven als ‘een type die de waarheid wel heel erg naar zichzelf toeredeneert.’
Vlielandinsider Janssens zegt droogjes: ‘Ja, dat was toen ook weer zo’n verhaal.’
Tja, zo gaan die dingen op een eiland, legt hij uit. Je zegt vooraan in het dorpstraat dat iemand verkouden is, en achterin in de straat is-ie al dood. Haan was zelf groot fan van de Vlielanders. In een interview met de Volkskrant zag hij zichzelf als ‘roverhoofdman’ over een groep onverzettelijke jutters.’ ‘Vlielanders laten zich niks vertellen’.
Haan, een ex-SP-er die opstapte vanwege het ‘sektarisme’ in de partij, hield ervan om op zijn mountainbike door de duinen te razen en neer te ploffen en weg te staren bij de dijk over Waddenzee. ‘Hij was daadkrachtig’, zegt de dorpsjournalist. ‘Een slimme man.’
De laatste maanden lagen er een paar moeilijke dossiers op zijn bord. Het aantal bootdiensten naar het eiland zou worden ingekort als gevolg van bezuinigen bij rederij Doeksen. De burgervader, die in een commissie zat, verzette zich tegen de inperking. Ook een schoolhervorming op het eiland was nog een politieke zaak met explosiegevaar.
In zijn huwelijk liep het niet goed. Van Edith, die hij in Schiedam had leren kennen – zij was SP-statenlid in Zuid-Holland – leeft hij inmiddels gescheiden van tafel en bed. ‘Ze is teruggekeerd naar Schiedam’, weet Janssens.
Samen bestormde het duo aanvankelijk de wereld, vechtend tegen armoede, onrecht en de bioindustrie. Edith werkte in een plaatselijke biowinkel, die ze samen met Haan overnam. Hij was inmiddels ook wethouder in de stad namens de SP.
Ook in deze jaren was er trouwens rumoer over belangenverstrengeling. Haan had de vrouw van een SP-partijgenoot, die bij hem in de winkel werkte, een slechter arbeidscontract aangeboden na de overname. Volgens deze boze SP-er had Haan vanuit het stadshuis zaakjes proberen te regelen voor zijn winkel en zijn vrouw daar zelfs ontboden.
Maar ook die dorpsrel, die lekker werd opgestookt door De Telgraaf, doofde net zo snel als hij opkwam.
Ach ja. De politiek met een kleine p is nooit ver weg in de Lage Landen. Haan begrijpt nog steeds niet wat hij heeft misdaan. ‘Een hardnekkige roddel is mij fataal geworden’, klaagt hij tegenover het AD.
Niettemin stuurde de meerderheid van de Raad, waarin (oh ironie) de broer van de makelaar – zitting heeft – de burgervader van het eiland. Zo gaan die dingen in de provincie. Zwijgen, vergeten en doorgaan.
Vlieland is klaar voor het toeristenseizoen. Is er nog een beetje zon, mensen?
Alleen op Facebook lees je echte menselijke drama’s. Edith, de vrouw van Haan, stuurt ons haar diepste zielenroerselen via Facebook: ‘Be strong enough to stand alone, be yourself enough to stand apart, but be wise enough to stand together when the time comes.”
