In een woest betoog op ThePostOnline geeft Esther van Fenema een onthullend inkijkje in de zielenroerselen van de ongelukkige hoogopgeleide vrouw met klinkende carrière. Naar aanleiding van ‘Keulen’ krijgt de ‘testosteronluwe’ Nederlandse man van tegenwoordig met zijn ‘genderneutrale Ikeamentaliteit’ de volle laag. Want wie staat er op de bres om indien nodig Van Fenema te beschermen tegen ‘het driftleven van hitsige nieuwkomers met hun woestijnmores?’ Die ‘testosteronluwe’ mannen dus niet.
Terwijl Van Fenema toch heel zeker weet dat mannen ‘van oorsprong’ bedoeld zijn ‘to provide en to protect.’ Even in het Nederlands: de man is geschapen om de vrouw te onderhouden, van onderdak te voorzien (bed, bad, brood en shoptegoed, zeg maar), haar een kind te geven en te beschermen tegen andere mannen. Dat is zijn taak. Emancipatie, hoezo?
Van Fenema trekt een beerput open van Westers mannelijk tekort. Vooral tekort aan testosteron, iets waaraan in de woestijn, naar het zich laat aanzien, geen gebrek is. Met testosteronbommetjes op zich lijkt Van Fenema dan ook geen probleem te hebben, misschien gaat het erom wat voor testosteron. Want stel dat het net zoiets is als met cholesterol, het zou toch zomaar kunnen.
Via logica a la Esther van Fenema kan je je een verschil voorstellen tussen slecht (woestijn)testosteron en goed (westers blank) testosteron. En (de analogie met cholesterol blijft frappant) de aderen van het oude continent slibben dicht met slecht testosteron van buiten de grenzen terwijl aan goed (blank) testosteron een schreeuwend tekort is. En dat is dan weer de schuld van ‘wijnproeverijen, hobo-lessen en cursussen mindfulness’ waar westerse mannen hun (goede) testosteron lopen te bederven.
Of laat Van Fenema vooral haar eigen hel zien? Ze krijgt het benauwd tussen die ‘onzekere millennials met hun wankele identiteit, opgebouwd uit oppervlakkige zaken zoals koffie, laptop, granola en het aantal FB-likes.’ Van een ‘lollige paljas’ die vooral ‘leuk & gezellig’ moet zijn op verjaardagen word een vrouw natuurlijk vanzelf zo’n ‘assertief wijfje’ dat haar ‘Jumboman maar al te graag kleineert.’
Het is zonneklaar: Van Fenema verlangt naar woestijnmores! Maar dan op basis van goed testosteron. Ze smacht naar de ‘dominante witte Westerse man.’ En dat is helemaal geen ‘klootzak die alle koloniale en nationaalsocialistische wonden rücksichtslos openrijt,’ zegt ze.
Ze vat het nog even samen: ‘Het is een man die aan zijn ballen voelt dat overleven een machtsstrijd is: wie is de sterkste, wie was vroeger de baas op het schoolplein?’
Schoolpleinmentaliteit en woestijnmores, zoveel verschil zit er dus niet tussen. Als zo’n schoolpleinetter opgroeit wordt het vanzelf een man die, in flagrante tegenstelling tot de ‘Jumboman’ een vrouw op haar plaats weet te zetten. Dan denk je onwillekeurig meteen aan ‘islamitische cultuur.’ Die cultuur vind je dus overal waar het gehalte aan testosteron hoog genoeg is, met of zonder islam. Zoals woestijnmores ook best zonder woestijn kan.
Persoonlijk kom ik trouwens zelden ‘gecastreerde, bonsaiboompjes vertroetelende metromannen’ tegen met ‘roze overhemden en kekke brillen.’ Wel virtuele horden in grote meerderheid lelieblanke mannen die hun onderdrukte agressie (woestijnmores) botvieren in de vorm van Facebookposts, -comments, forumbijdragen en andere losse flodders druipend van latent geweld.
Maar in Van Fenema’s beschaafde omgeving waar nooit eens een man in houthakkersoverhemd een vrouw bij de koffieautomaat op een gedoseerde tik op haar billen komt trakteren, ga je als hoogopgeleide vrouw met onderdrukte behoeften (naar de verhoudingen van vroeger, zoals ze bedoeld zijn) natuurlijk fantaseren.
Het lijkt mij het beste dat het bij fantaseren blijft.
