“Willem, neem godverdekutfuck…” Willem neemt zijn telefoon op. “Met Will–” “Ja, hoe lang duurt het nog?! Maak je poen over! Ik wil boeken, ja?” “Ehh, jaa-haa. Easy dude… Komt in orde. Maak het geld vanavond over.”
Twee dagen later… “Met Jan. Zeg Willem, is het overgemaakt?” “Is wat overgemaakt?”
Stilte. “Het vakantiegeld, idioot!” “O… O, datte. Ja, ehm, ik botste op wat probleempjes.” “Zeg me niet dat je je pinpas kwijt bent, want daar trap ik niet meer in!”
“Ben me pinpas kwijt.”
“Orchelneuker! Dit is echt onacceptabel, ik moet altijd achter jou aan zitten zodat je je shit regelt. Wil je eigenlijk wel op vakantie?!? We zouden begin juni boeken en we zitten door jouw eeuwige getreuzel nog steeds met te weinig geld doelloos rond te kloten op vakantiewebsites.”
“Ja ik stort het geld direct morgen oké? Echt hoor. Echt.” “Morgen?! Nee, nu! Je doet het nu! Als het er vóór vanavond niet op staat gaan we zonder jou, ja? Niemand heeft zin om dankzij jouw pas met kerst in Lloret de Mar te zitten.” “Ja maar ik ben nu net even weg? Kan het echt niet morgenochtend?”
“Oh my god oh my god oh my god oh my fucking god, oké, morchtenochtend tien uur en dan boeken we.”
Rinkelt er al een belletje? Dit overkomt waarschijnlijk iedereen wel een keer. Je wil met vrienden op vakantie naar ik noem maar wat; Spanje. Echter één of meerdere van je vrienden werkt niet echt mee. Weet niet of-ie genoeg geld heeft. Of hij wel kan. Of hij eigenlijk wel zin heeft. Of hij niet wat beters met z’n tijd kan doen. Of hij zus, of hij zo. Dit zijn toch wel de ergste vakantiegangers. Treuzelaars.
Ik krijg er de stuiptrekkingen van.
Met je beste kompanen je hersencellen tegen beter weten in stukzuipen op een strandje in Spanje. Het altijd mooie weer. De vele uitgaansgelegenheden. Een week lang kant-en-klaar maaltijden wegstouwen. Meisjes die een andere taal spreken. Overigens erg handig. Als ze je niet verstaan is je openingszin in principe altijd dat van een echte ladies man. Want ja, wat voor bullshit je ook uitkraamt. Ze verstaan er toch geen ruk van. Maar even back to the point; op vakantie met je vrienden. Dat is toch wel het gezelligst. Maar is het ook het handigst?
Misschien is een georganiseerde reis wel veel handiger. Alles wordt voor je geregeld. Geen stress. Je wordt van alle gemakken voorzien. Vaste datum. Je leert nieuwe mensen kennen. Je wordt rustig meegezeuld door een gids. Et cetera et cetera. Enige minpunt is eigenlijk dat het heel duur kan zijn, en dat de mensen waar je mee reist mogelijk humorloze bejaarden zijn, of ander soort afschrikwekkende vakantielui.
Studenten zijn over het algemeen mensen die maar wat uit de losse pols boeken. Mwoah, daar en daar kunnen we wel even heen gaan, met die en die, en van dan tot dan. En dat regelen we allemaal wel en het komt goed. Deze onduidelijkheid en stress die dat oplevert, zoals boven aangegeven, misschien hoort dat ook wel gewoon bij het studentenleven. Misschien moet een vakantie hier en daar wat tegenzitten om het een student-waardige vakantie te kunnen noemen. Men zegt ook wel: “Problemen, die vormen je”. Daarnaast; op Spring Break in Mexico schijnen wel eens doden te vallen. En ik hoor dat dat de meest fantastische vakanties zijn. En dan is een georganiseerde reis wel iets voor later. Wanneer je minder gedoe aan je hoofd wil, en er bij je thuis, inmiddels geraniums in je raamkozijn staan.
Jan en Willem zijn fictieve personages. Als je Jan of Willem heet en je voelt je aangesproken, voel je dan vooral lekker aangesproken.
