Beste wijkagent,
De gemeenteraad van Sliedrecht vergadert vanavond over de mogelijke komst van een asielzoekerscentrum met 250 mensen.
Voor Mark Jongeneel, een ondernemer uit uw wijk, was dat vorige week reden om op Twitter te protesteren. Hij meldde onder meer “Dat laten we toch niet gebeuren?” en pleitte voor een gebonden (hij bedoelde: bindend) referendum.
En wie stond er gisteren voor zijn deur? U!
U meldde hem dat zijn ‘politieke tweets’ weleens uit hun verband getrokken konden worden. En dat hij dan in de problemen kon komen. Zoiets heet: intimidatie. En als die van de overheid komt, en niet voor het eerst, is dat eng.
Ik snap dat u ook maar gestuurd bent. Maar ergens tussen het moment dat u zo’n opdracht krijgt en het moment dat u aanbelt bij iemand die gewoon zijn mening geeft, staat het u toch vrij om zelf na te denken? Iets met: buitenproportioneel.
Onverwacht politiebezoek aan huis is slecht voor je hart. Wat is er – als u achter die man echt een ‘daar moet een piemel in-roeper’ vermoedt – mis met een belletje? “Beste meneer Jongeneel, ik las uw tweets. U gaat toch geen gekke dingen doen, hè?”
Dat zou u ook tijd hebben bespaard. Die u had kunnen benutten om eh… boeven te vangen.
Als de mensen die u op Mark Jongeneel afstuurden dat tenminste nog belangrijk vinden.
Groet,
JanD
