‘Schrijf mij’
Bij de nieuwe verduistering vroeg zij mij tranen te fabriceren
Als melkflessen mijn woorden langs de lopende band van liefde
Maar ik ben toch geen machine
‘Leef me’
Die nacht zou ik de hare zijn, verzwolgen onder de vleugels van het donkerte
Als het de aorta van haar wezen niet was
Het beven van haar sleutelbeen, dan de intense kracht van eenzaamheid
‘Ontvang me, jaag me’
Mijn hinde, vereeuwigd ben je al
Gestatueerd in mijn gedachten,
Heb ik je
–
Jouw ik, wil ik niet wezen
Want ik weet niet hoe te verdrijven vruchten van verdriet
Hoe te geven de destillatie van het alfabet in de vorm van ‘ik heb je lief’
In de vrolijkheid dat de mannen van Venus’ schoot mij
Vlinderachtig vinden, kan ik voort vliegen
Maak mij tot je muze, het geluid wanneer je op het punt staat
In een droom te vallen
Onthoud me, houd me, onthoud me
Die nacht zou ik de hare zijn, verzwolgen onder de vleugels van het donkerte
Als het de aorta van haar wezen niet was
Het beven van haar sleutelbeen, dan de intense kracht van haar
Alleen.
