Editors vallen vanaf dit moment niet meer in een hokje te plaatsen wanneer het gaat om genres. Na de komst van het vierde album The Weight of Your Love wordt naast rock en synthesizer de gevoelige kant van de band getoond. Al is deze wel heel donker.
Na de eerste twee albums, die stuk voor stuk enorme hits werden in zowel Nederland als zes andere landen, werd er vol verwachting uitgekeken naar het derde album. Welke megahits zouden er deze keer opstaan? Welke geweldige solo’s zouden er deze keer te horen zijn? Het publiek werd teleurgesteld met In this light and on this evening, waar meer synthesizers dan gitaren op te horen waren en de zang van frontman Tom Smith blokkerig klonk. Geen wonder dus dat er anno 2013 een stuk minder enthousiast uitgekeken wordt naar het vierde album: The Weight of Your Love. Mede doordat Smith aankondigde in een interview in 2011 dat het album wederom ‘elektronisch gefocust’ zou zijn, stonden de fans niet in de rij te wachten.
Toch is het enthousiasme rondom de band teruggekeerd. Smith lijkt zich in de tijd tussen het interview en de release bedacht te hebben en brengt de gitaar als hoofdinstrument terug op de plaat. De plaats is inmiddels als nummer 1 binnengekomen in de Nederlandse Album Top 50. Toch is het album niet te vergelijken met de eerste albums.
De CD sleept zich voort, nummers gaan over in elkaar zonder dat je door hebt dat het volgende nummer is begonnen en de pit is verdwenen uit de muziek. Vergelijkbare hits als Blood (van The Back Room, 2005) of Bones (van An End Has Start, 2007) ontbreken. Ook de release van het album is opmerkelijk te noemen: de cd bevat vooral duistere nummers met donkere gitaren en idem teksten. Niet bepaald een zomerplaat.
De vergelijking tussen Joy Division en Editors die vaak wordt gemaakt tussen de Engelse pers lijkt met dit album benadrukt te worden. The Weight of Your Love is een album dat door Joy Division gemaakt had kunnen zijn als ze betere apparatuur, meer geld en geen dode frontman hadden gehad.
