Helga van Leur bedreigd op Twitter, kopte de Telegraaf dinsdag. Schandalig, maar het valt in het niet bij wat Metro-columniste Ebru Umar sinds vrijdag over zich heen krijgt van delen van de Turks-Nederlandse gemeenschap. Gek genoeg wordt daar niet of nauwelijks over bericht. Zou dat te maken hebben met het feit dat de politiek correcte goegemeente – in dit geval bestaande uit Turkse PvdA- en D66-politici – het eigenlijk wel best vindt en de hetze legitimeert?
De column van Umar van afgelopen vrijdag is niet eens zo opzienbarend. De zomer doorbrengend in haar buitenverblijf in Turkije ergert ze zich aan de moskee die om vier uur ‘s ochtends oproept tot gebed. Hier komt het op neer: ‘een braaf stukje’ volgens de uitstekende analyse door Makbouli: Ramadanjacht!
Ondertussen regent het op Twitter bedreigingen aan het adres van Umar door Nederlandse Turken. Nu zou je van een (PvdA) Kamerlid mogen verwachten dat ze geen olie op het vuur gooien maar Tunahan Kuzu – bijklussend in de zorgsector – doet dat wel.
Ik neem afstand van alle vormen van fundamentalisme. Zo ook van het atheïstisch fundamentalisme van @umarebru. http://t.co/am3OSXq7Jg
— tunahankuzu (@tunahankuzu) July 19, 2013
Aha, dit brave stukje is dus een uiting van fundamentalisme, atheïstisch fundamentalisme zelfs. Ieder zijn mening – uiteraard – maar toch schuurt het. Hoe moeilijk is het om Umar bijvoorbeeld even een hart onder de riem in plaats van het alleen nog maar erger te maken. Een kind weet dat een dergelijke uitspraak een legitimatie kán zijn voor de dreigturken om een tandje bij te zetten. Want als zelfs een Turks Kamerlid zegt dat de column niet deugt…
Wat ons brengt op de Veenendaalse D66-politicus Gökhan Çoban. Leest u even mee?
Wauw. Eigen roots, blut und boden! Dat had ik dus niet in die column gelezen. Umar is dus een zelfhatende Turk volgens deze D66-politicus. Mooie verwijzing naar Ayaan Hirsi Ali ook. Met name omdat Umar haar doorgaans omschrijft als ‘dat kutwijf’. En stel dat Umar haar roots ter discussie stelde, wat dan nog?
En dat is de kern van het verhaal: twee Turkse politici zijn boos op Umar omdat ze een column over een jengelende moskee heeft geschreven. De één noemt haar een fundamentalist, de ander vindt dat ze haar eigen mensen afzeikt en dat is ook niet de bedoeling. Daarmee het Turkse tokkiegedrag legitimerend. PvdA en D66 politici-onwaardig. Of zou het een vorm van cliëntelisme zijn? De gemeenteraadsverkiezingen komen rap dichterbij; de Turkse achterban plezieren over de rug van Umar. Nee, zo ziek zullen ze niet zijn. Toch?
Verder alles wat Hasan Tasdemir zegt.
Amen.
