In 1696 reisde de Nederlandse hoogleraar Adriaan Reland voor een studiereis naar wat nu Israël is. Hij legde zijn bevindingen in 1714 vast in een boek in het Latijn. Zijn belangrijkste conclusies – als geograaf – waren dat alle steden in wat nu Israël is, destijds een Joodse, Griekse of Romeinse oorsprong hadden. Er was geen enkele stad met een Arabische oorsprong of naam. De steden die er zijn – zoals Tiberias, Hebron en Gaza – werden vooral bewoond door joden en christenen. De moslims die hij aantrof waren vooral bedoeïenen. Dat is een volk van nomaden: zij trokken rond door het hele Midden-Oosten, om hun geiten te hoeden en om als seizoensarbeiders te helpen bij het oogsten. Jeruzalem was verreweg de grootste stad. Ook daar woonden volgens Reland in meerderheid Joden, en verder vooral christenen.
Ook in 1948, 252 jaar na het onderzoek van Reland, vormen de Joden in Jeruzalem nog steeds de meerderheid van de bevolking. Dan valt echter het Jordaanse leger Jeruzalem aan. Het leger verovert het deel van Jeruzalem dat binnen de middeleeuwse stadsmuren ligt: de Oude Stad. Alle daar wonende Joden worden uit hun 30 eeuwen oude woonbuurt verdreven. Die wijk – naast de Klaagmuur – wordt door het Jordaanse leger volkomen etnisch gezuiverd van Joden. Alle sporen van Joodse aanwezigheid worden vernield, waaronder de maar liefst 57 synagogen. Op de wapenstilstandsgrens van 1949 – vaak misleidend aangeduid als ‘grenzen van 1967’ – wordt een muur dwars door de stad gebouwd en 19 jaar lang mochten er geen Joden meer in dat oostelijk deel van Jeruzalem wonen. In de Jordaanse wet werd dit racisme vastgelegd; de Jordaanse wetgeving is dus gebaseerd op apartheid. Zo stond en staat tot op heden de doodstraf op het verkopen van een huis aan een Jood.
In 1967 viel het Jordaanse leger Israël opnieuw aan, in de hoop de Joden verder te verdrijven. Dat mislukte, het Israëlische leger heroverde juist de Oude Stad van Jeruzalem. De Joodse families die in 1948 waren verdreven konden daardoor na 19 jaar terugkeren naar hun oude wijk en hun historische huizen. De synagogen werden herbouwd.
Alleen de grootste synagoge niet, de Hurva synagoge, die op enkele honderden meters van de Klaagmuur stond. De synagoge stamt oorspronkelijk uit 1700, dus kort na het bezoek van Reland. Daarvan liet Israël de ruïne bewust staan, als monument en aanklacht tegen de islamitische vernielzucht van Joodse gebouwen. Na 40 jaar vond men het echter nog beter om ook deze synagoge weer in oude luister te herbouwen. Zodoende werd de Hurva als laatste van de vernielde synagogen in 2010 herbouwd en heringewijd. Hamas noemde dat overigens “een oorlogsverklaring”.
De Palestijnse leiders willen namelijk nog altijd de Joden – opnieuw – etnisch zuiveren uit de Oude Stad van Jeruzalem. Zij hebben daarin nu een willig oor gevonden bij sommige, vooral linkse Europeanen. Die vinden nu in navolging van de moslims de periode van 19 jaar tussen 1948 en 1967 – van de 3.000 jaar Joodse geschiedenis in de stad – maatgevend. Dus verklaart Europa nu in navolging van de moslims dat de Joden in de Oude Stad van Jeruzalem daar illegaal wonen, en daarom geboycot moeten worden. Een uniek geval, zelfs de agressieve bezetting van Europees gebied door moslims – Noord-Cyprus – heeft niet tot zulke maatregelen geleid.
Blijkbaar is Europa het eens met de racistische wetgeving van Jordanië – die trouwens is overgenomen door de Palestijnse Autoriteit – dat Joden in Jeruzalem en verder op de Westbank niet tussen de moslims mogen wonen. Zodat de apartheid die tussen 1948 en 1967 in Jeruzalem en omgeving heerste, mede dankzij Europa weer kan terug keren.
Awi Cohen is bestuurslid van Likoed Nederland.
