Deze week begon geheel onverwacht met een portie Rita Verdonk. Het was geen grote portie, maar toch. Ik vergeet vaak dat Rita bestaat. Dat heb ik bij meer mensen. Ze kunnen er zelf niet zo veel aan doen, en bovendien zal het ze worst wezen, maar ze weten zich niet in mijn geheugen te haken. Ik wou dat ik voorbeelden kon noemen maar u begrijpt: dat gaat niet.
Rita kwam voorbij hier op ThePostOnline, als FC Utrecht Supporter in de ‘Voorbeschouwing Eredivisie’, om in een stuk of vijfhonderd woorden helemaal niets over FC Utrecht te zeggen. Of over voetbal in het algemeen.
Wie de beste speler van FC Utrecht wordt, daar wilde ze liever geen uitspraken over doen. De topscorer van de eredivisie moest ze ons ook schuldig blijven. De directe degradant? Geen idee. Wie er kampioen gaat worden? Moeilijk. Ajax misschien. Maar Feyenoord kon ook. Hoe hoog Utrecht gaat eindigen? Rita hoopte hoog.
Gezonde ambities, dat wil ze graag zien. En Jan Wouters vond ze een goede trainer die geen praatjes verkoopt. Verder wilde ze desgevraagd nog wel zeggen dat het huidige kabinet er geen pepernoot van bakt. En dat ze geen idee heeft welke eredivisiespeler dit jaar de sensatie wordt.
Waarom Rita had ingestemd met een interview over een onderwerp waar ze werkelijk niets van weet laat zich raden. Ik ben namelijk niet de enige die nooit meer aan Rita denkt en dat weet ze zelf ook best.
Maar nu heeft ze dan toch weer mooi een momentje te pakken en eerlijk gezegd werd ik er een beetje nostalgisch van. Rita doet denken aan een tijd waarin raaskallende politici nog gewoon netjes nul zetels scoorden. IJzeren Rita, met dat kostelijke promofilmpje waarin een handjevol amateurspelers in een zwembad stond te vernikkelen om het spreekwoord ‘het water staat aan de lippen’ uit te beelden. Ze persifleerde zichzelf en haar rechtse lulkoek was volstrekt ongevaarlijk. Kom daar nog maar eens om.
Rita’s carrière was over toen Willibrord Frequin in een interview zei dat hij haar wel een geil ding vond. Die Verdonk, ja daar zou hij het wel op kunnen. Tsja. Zie dat beeld maar eens kwijt te raken.
Tegenwoordig is ze ondernemer. En elke zondag gaat ze naar FC Utrecht, lekker kijken naar tweeëntwintig spelers die ze niet kent. De dingen zijn nu eenmaal zoals ze zijn. Rita mag weer terug naar de vergetelheid. Die staat haar prima.
