De “wie ben ik om te oordelen?”-zin van Pappa Franciscus, uitgesproken op terugreis uit Brazilië tegen de wereldpers achterin het privévliegtuig, heeft stormen van reacties losgewoeld. In Nederland riep Boris Dittrich de omslag van de RK-Kerk uit. Het COC spon van blijdschap. De aankomende Gay Parades zullen de zin ongetwijfeld trots meevoeren. Eindelijk is de Kerk der Kerken omgeslagen naar homo-acceptatie. Een Revolutie! Helaas moet ik de homobeweging waarschuwen voor een bittere teleurstelling.
De Rooms-Katholieke kerk laat de holebi’s hoogstwaarschijnlijk van een koude kermis thuiskomen. Want laten we nu wel wezen en eens precies nagaan wat Pappa Frans heeft gezegd. Ik heb de Franse kranten Le Figaro en Le Monde er maar eens op nageslagen, want een goede bron is een licht in de duisternis.
Ik lees dus in de couranten dat Il Pappa heeft gezegd dat het homohuwelijk tegennatuurlijk en on-katholiek is en nooit door de RK Kerk geaccepteerd zal worden. Boem. Ik lees dat homoseksualiteit voor de kerk een menselijke worsteling is en niet door God geschapen kan zijn. Want in 2005 is door de Kerk opnieuw stevig gesteld, en door Franciscus nu publiekelijk herbevestigd, dat het herderlijk schrijven van 1985 nog immer staat als een huis. Het schrijven dat stelt dat homoseksualiteit een toestand is die “contrair staat aan de wetten der natuur”. In dit licht echoot Pappa in het vliegtuig dat de RK Kerk al jaren spreekt van het “intrinsiek immorele karakter van de homoseksuele praktijk”.
Of Boris Dittrich hier ook blij van wordt betwijfel ik ten zeerste.
Niettemin is Franciscus een mild man, en vindt dat de gelovigen tolerant moeten zijn ten opzichte van de homoseksuele medemens. “Wie oprecht naar God zoekt, al of niet homoseksueel, is een deel van de gemeenschap”, benadrukt hij. “Wie ben ik om zo iemand te veroordelen?”, vraagt hij zich af. En dat zinnetje wordt er in de pers uitgelicht en nog eens dik onderstreept. De klerikale context wordt voor het gemak even vergeten of verdoezeld.
Het verhaal houdt echter niet op. De vader van de Kerk wordt boos.
Homo-zijn is één ding, maar een homolobby, nee, dat is de duivel zelve. Het steeds maar opnieuw in de politieke, sociale, culturele en onderwijskundige wereld hameren op de schoonheid der homoseksualiteit, het harde opeisen van bijzondere rechten en een aparte behandeling, nee, dat vindt Franciscus helemaal niets. Hij reageert ermee op de toenemende verhalen in de pers dat er in het Vaticaan een heuse, invloedrijke en behendige “Gay-Lobby” actief zou zijn die probeert de kerk naar haar hand te zetten.
“Zo’n lobby, dat is het slechte, niet de tendens tot homoseksualiteit zelve”, stelt hij.
Misschien heeft Pappa wel een punt hier. Ik bedoel in dat onderscheid dat hij maakt tussen gewoon rustig en doodnormaal homo zijn en het van de daken tetteren. Zaterdag 3 augustus varen er immers weer tientallen wulpse boten door de Amsterdamse grachten waarop de holebi’s hun geaardheid wellustig en luidkeels tentoonspreiden aan het aangapende volk.
We zijn heel ongewoon, is de boodschap, kijk maar hoe bijzonder, extraordinair en onalledaags we zijn. En we zullen dat door jullie strot drukken….
De homolobby in Nederland is wel een goed voorbeeld van deze exclusiviteitszucht. Zij heeft het immers gepresteerd om de christelijk gewetensambtenaar om zeep te helpen. Voor het COC bestaan de woorden van de Paus niet: “Wie ben ik om te oordelen”.
Het COC heeft zijn vertakkingen in alle belangrijke maatschappelijke organisatie en zelfs een hele partij (D66) naar zijn hand gezet. De homolobby srijdt voor bijzondere privileges en rechten, is in Nederland is een staat binnen de staat geworden. Wee je gebeente als je kritische opmerkingen erover maakt.
De Paus heeft een punt, want juist daar zit de schizofrenie. De publieke homo-boodschap is zo dubbelzinnig als Dr. Jekyll and Mr. Hyde. Aan de ene kant zeggen de gays in koor dat ze een status aparte wensen: hun eigen straatje, cafés, hun eigen clubs, eigen parades, hun eigen mode, hun eigen cultuur en hun eigen politieke partij. Anderzijds willen de homo’s zo normaal zijn als de gewoonste burgerman: netjes trouwen, beschaafd kindertjes krijgen, een fatsoenlijk huisje, boompje en beestje en vooral niet opvallen.
Lieve, lieve homo’s. Ik hou van jullie. Maar stap eens uit deze gespletenheid. Ik vind jullie echt doodgewoon, niets bijzonders, normaal en oersaai. Wees maar blij. Maar hou dan wel op met al die rare fratsen om de aandacht te trekken en bijzonder te wezen.
Maak een keuze!!!
